Karl Gustav Jung

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Gustav Jung
Dawny herb Jungów zmieniony przez Karla Gustava Junga
Gmach Uniwersytetu Bazylejskiego, którego rektorem był Karl Gustav Jung
Mogiła Karla Gustava Junga na bazylejskim cmentarzu

Karl Gustav Jung (ur. 1794 w Mannheimie, zm. 1864 w Bazylei) – szwajcarski niemieckiego pochodzenia wolnomularz, rektor i profesor chirurgii, anatomii oraz tworzącej się psychiatrii na Uniwersytecie Bazylejskim, jego wnukiem był wybitny psychiatra i założyciel psychologii analitycznej, Carl Gustav Jung.

Studiował medycynę na uniwersytetach w Heidelbergu i Berlinie. Już w młodości wychowanek katolicyzmu fascynował się teologią protestancką Jacoba Friesa i Friedricha Schleiermachera, przechodząc potem na protestantyzm[1].

W 1816 otrzymał z wyróżnieniem doktorat z medycyny. Był żonaty trzykrotnie. W Paryżu ożenił się z Virginią de Lassaulx (1804–1830), następnie poślubił Elisabeth Catharinę Reyenthaler. Jego trzecią żoną była Sophie Frey (1812–1855). Ich najmłodszy syn z tego związku, Johann Paul Achilles Jung był ojcem Carla Gustava Junga.

Przez swoje liberalne poglądy został na krótko osadzony w 1821 w więzieniu. Później wyjechał do Paryża, gdzie poznał Alexandra von Humboldta.

Od 1822 osiedlony z rodziną w Bazylei prowadził praktyki w bazylejskim Spitalgottesacker St. Johann, równolegle był profesorem chirurgii, anatomii i powstającej dopiero psychiatrii. Jedną z jego reform było wprowadzenie pełnej ewidencji szpitala z pełną dokumentacją zgonów, czego wcześniej nie praktykowano[2]. Był również założycielem szpitala Anstalt zur Hoffnung – zakładu dla dzieci upośledzonych umysłowo, czynił także starania o powstanie szpitala psychiatrycznego w Bazylei. W mieście tym został profesorem na wydziale medycznym, który bardzo szybko zreformował w nowoczesną placówkę naukową. W późniejszych latach wybrano go rektorem Uniwersytetu Bazylejskiego[3] Jung senior zmodernizował również szpital uniwersytecki przekształcając go w publiczną klinikę[4]. Od 1855 do 1864 był pierwszym profesorem zwyczajnym interny na uniwersytecie w Bazylei. Był założycielem Muzeum Anatomii przy uczelni[5].

Według niepotwierdzonych mniemaniach wnuka, Carla, miał być nieślubnym synem Johanna von Goethego[6].

Jako wolnomularz Jung senior został inicjowany w loży Zur Freundschaft und Bestangdigkeit. W latach 1850–1856 był wielkim mistrzem Wielkiej Loży Szwajcarii Alpina[7] Jego wnukiem był psychiatra i psychoanalityk, Carl Gustav Jung, który tak wspomina dziada w kontekście symboliki masońskiej:

Pierwotnie zwierzęciem heraldycznym rodziny Jungów był feniks, co z pewnością ma jakiś związek z >>jung<< (młody), >>Jugend<< (młodość), >>Verjüngung<< (odmładzanie). To dziadek zmienił elementy tarczy herbowej, pewnie dlatego, że chciał przeciwstawić się swemu ojcu. Dziadek był zapalonym wolnomularzem, Wielkim Mistrzem Loży Szwajcarskiej. Tym należy tłumaczyć szczególną modyfikację, jakiej dokonał w swoim herbie. (...) na mojej tarczy herbowej nie ma już dawnego feniksa; w prawym górnym rogu umieszczono natomiast błękitny krzyż, a w lewym dolnym rogu błękitne winne grono na złotym polu; między jednym a drugim na błękitnej wstędze złota gwiazda. Ta natarczywa symbolika jest wolnomularska czy też różanokrzyżowa. Tak jak róża i krzyż przedstawiają różokrzyżową problematykę przeciwieństw (>>per crucem ad rosam<<) – to, co chrześcijańskie, i to, co dionizyjskie – tak też krzyż i winne grono to symbole ducha niebiańskiego i ducha chtonicznego. Symbol jednoczący jest przedstawiony jako złota gwiazda – Aurum Philosophorum[8].

Karl Gustav Jung został pochowany na cmentarzu Wolfgottesacker, jednej z ważniejszych nekropolii w Bazylei, obok takich osobowości jak historyk Rudolf Wackernagel (1855–1925), malarz Ernst Stückelberg (1831–1903) czy uczony oraz badacz Johann Jakob Bachofen (1815–1887)[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jay Sherry Carl Gustav Jung, Avant-garde Conservative, Freie Universität Berlin, 2008.
  2. ↑ Spitalgottesacker St. Johann.
  3. ↑ Patrich Vandermeersch The Freud/Jung debate.
  4. ↑ Staatsarchiv Basel Szpital uniwersytecki.
  5. ↑ Jung, Karl Gustav. W: Koelbing, Huldrych M. F.: Historical Dictionary of Switzerland. (ang.).
  6. ↑ O tej sytuacji pisze jego wnuk: Otóż dowiedziałem się, że o moim dziadku wieść niesie, jakoby miałby być nieślubnym synem Goethego. Ta irytująca plotka dotknęła mnie, bo wydawała się wzmacniać i jednocześnie wyjaśniać moją dziwną reakcję na >>Fausta<<. w: C.G. Jung Wspomnienia, sny, myśli spisane i podane do druku przez Anielę Jaffé, Warszawa 1993.
  7. ↑ W tej samej loży wielkim mistrzem w latach 1884–1890 był syn Karla Gustava Junga, Ernest Jung (1841–1912) znany i ceniony architekt.
  8. ↑ C.G. Jung Z autobiografii w: Twórczość rok XLIX, nr 3 (568), marzec 1993, s. 78.
  9. ↑ Der Wolfgottesacker. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Nasierowski: Wolnomularstwo bez tajemnic. Warszawa: DATA Donata Trapkowska, 1996, s. 41–44. ISBN 83-903850-0-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_Gustav_Jung&oldid=71610320”