Kazimierz Nowacki
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie | |
| Okres |
od 1986 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Kazimierz Nowacki (ur. 19 listopada 1928, zm. 30 września 1996 w Krakowie) - historyk sztuki, znawca teatru, publicysta, docent dr hab., pracownik Zakładu Teatrologii UJ, wicedyrektor Muzeum UJ, dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie, wieloletni sekretarz, a następnie prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojciec, Mieczysław, był fryzjerem, a matka, Michalina – modniarką. W 1942 r. rozpoczął praktykę w zakładzie fotograficznym Stanisława Kolowcy przy krakowskim Muzeum Przemysłowo-Technicznym im. Adriana Baranieckiego. Po maturze w 1948 roku studiował jednocześnie dziennikarstwo na Wyższej Szkole Nauk Społecznych i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego praca magisterska (napisana pod kierownictwem Tadeusza Dobrowolskiego) dotyczyła historii krakowskiej scenografii.
W latach 1952–1954 pracował jako zastępca konserwatora w Wydziale Kultury Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie, a następnie do 1966 kierował pracownią fotograficzną w Pracowni Konserwacji Zabytków. W 1966 został zatrudniony na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pracował aż do śmierci. Najpierw w Muzeum UJ, którego w latach 1978-1986 był wicedyrektorem. Od połowy lat 70. wykładał w Zakładzie Teatru Instytutu Polonistyki UJ.
W latach 1986-1989 uczyniono go dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie. Ta nominacja miała oczyścić atmosferę powstałą wokół instytucji po wykryciu kradzieży dokonywanych w magazynach dzieł sztuki MNK.
Kazimierz Nowacki działał też w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych i Stowarzyszeniu Historyków Sztuki.
Choć Kazimierz Nowacki pracował na UJ to stopnie naukowe zdobywał na Politechnice Krakowskiej kolejnymi pracami o architekturze krakowskich teatrów. Zajmował się też przedstawieniami pasyjnymi w Kalwarii Zebrzydowskiej, scenografią Stanisława Wyspiańskiego, sztuką ludową i Teatrem Żydowskim w Krakowie. W wielu wypadkach jego opracowania miały charakter pionierski.
Po śmierci Ignacego Trybowskiego w 1994 r. objął funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W najtrudniejszej od lat sytuacji tej instytucji musiał zmagać się z trudnościami, które podkopały jego zdrowie. Zmarł 30 września 1996 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1] (pas 45, rząd zachodni).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 200, ISBN 978-83-233-4527-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dr hab. Kazimierz Nowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-05-01].[martwy link]
- Jan Michalik, Kazimierz Nowacki (1996), Pamiętnik Teatralny R. 45, 1996
- Biogram Kazimierza Nowackiego w "Encyklopedia Krakowa", s. 672