Kazimierz Wianecki

Kazimierz Wianecki

major pilot
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1896 Krosno
Data i miejsce śmierci	1940 USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	6 Pułk Lotniczy
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Adam Wianecki (ur. 10 stycznia 1896 w Krośnie, zm. 1940 w ZSRR) – major pilot Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 10 stycznia 1896 w Krośnie jako syn Franciszka. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. Od 1928 był oficerem 6 pułku lotniczego we Lwowie. Od maja 1929 do września 1930 dowodził 64 eskadrą liniową, a od października 1934 do maja 1935 63 eskadrą towarzyszącą. W międzyczasie (grudzień 1934–styczeń 1935) był słuchaczem kursu w Dęblinie. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 4. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki. W listopadzie 1937 został dowódcą IV dywizjonu towarzyszącego 6 pułku lotniczego we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 72/1-26 oznaczony numerem 587; tożsamość została podana jako Kazimierz Wianiecki). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi – 18 marca 1932 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.