Przejdź do zawartości

Keravnos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Keravnos (Κεραυνός)
ilustracja
Historia
Stocznia

AG Vulcan Stettin

Położenie stępki

1911

Wodowanie

22 maja 1912

Zamówiony dla  Kaiserliche Marine
Nazwa

V-5

 Wasilikon Naftikon
Nazwa

Keravnos

Wejście do służby

10 października 1912

 Marine nationale
Nazwa

Keravnos

Wejście do służby

grudzień 1916

Wycofanie ze służby

1918

 Wasilikon Naftikon
Nazwa

Keravnos

Wejście do służby

1918

Wycofanie ze służby

1919

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 569 ton
pełna 697 ton

Długość

71,1 m

Szerokość

7,6 m

Zanurzenie

3,1 m

Napęd
2 turbiny parowe Vulkan o mocy 17.109 KM, 4 kotły AEG-Vulcan, 2 śruby
Prędkość

32 węzłów

Zasięg

1190 Mm przy 17 w

Uzbrojenie
2 działa 88 mm
4 wyrzutnie torped 500 mm
Załoga

74

Keravnos (gr: Κεραυνός) – grecki niszczyciel niemieckiego typu V 1, służący w greckiej marynarce wojennej w latach 19121919.

Okręt był jednym z sześciu okrętów typu V 1 (typu 1911) zamówionych przez niemiecką marynarkę wojenną. Został zwodowany 22 maja 1912 roku w stoczni AG Vulcan Stettin w Szczecinie[1]. Okręt początkowo miał wejść w skład marynarki niemieckiej pod oznaczeniem V 5, jednakże przed wejściem do służby został w lipcu 1912 sprzedany Grecji, przed wybuchem I wojny bałkańskiej, wraz z niszczycielem "Nea Genea"[2]. Otrzymał nazwę "Keravnos" (pol. Piorun).

"Keravnos" osiągnął gotowość bojową w grudniu 1912[3]. Był używany bojowo podczas I wojny bałkańskiej. Podczas I wojny światowej, z obawy przed przystąpieniem neutralnej Grecji do wojny po stronie państw centralnych, okręt został razem z całą flotą grecką przejęty w grudniu 1916 przez marynarkę francuską, która użytkowała go w latach 19171918 na Morzu Śródziemnym. W ostatnich miesiącach wojny wraz wejściem Grecji w skład ententy okręt został zwrócony pod grecką banderę i wykonywał zadania patrolowe na Morzu Egejskim.

"Keravnos" został wycofany ze służby w 1919 roku i sprzedany na złom w 1921[1]. Według niektórych źródeł, złomowany został w 1927[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b R. Gardiner i in. (op.cit.)
  2. R. Gardiner i in. (op.cit.). Według S.W. Trubicyn (op.cit.) "Keravnos" to V 6, wodowany w lutym 1912 (według R. Gardiner V 6 to "Nea Genea").
  3. Jan Gozdawa-Gołębiowski, Od wojny krymskiej do bałkańskiej, Gdańsk: Wydaw. Morskie, 1985, s. 450, ISBN 83-215-3259-4, OCLC 830182417.
  4. S.W. Trubicyn (op.cit.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Gardiner, Randal Gray (red.): Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 386. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • (ros.) S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, s.52-53