Kiełcznica (dopływ Ścinawy Niemodlińskiej)
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 7,54 km |
| Powierzchnia zlewni |
32,5 km² |
| Źródło | |
| Wysokość |
200 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Ścinawa Niemodlińska |
| Miejsce |
na południe od Przechodu |
| Wysokość |
180,9 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Korfantów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nyskiego  | |
Kiełcznica – potok, lewostronny dopływ Ścinawy Niemodlińskiej[2] o długości 7,54[3] km i powierzchni zlewni 32,8 km².
Potok płynie w województwie opolskim, przez Wierzbie, Kuźnicę Ligocką i Przechód. Jego dopływami są: Krzywda, Wierzbiański Rów oraz Osadnica.
Zlewnia potoku znajduje się na obszarze dwóch gmin: Łambinowice oraz Korfantów. Gęstość sieci rzecznej w dolinie potoku Kiełcznica dochodzi do 1,75 km/km². Szerokość dolinki Kiełcznicy wynosi maksymalnie 0,5–0,7 km.[4] Źródło na wysokości 200 m n.p.m., ujście do Ścinawy Niemodlińskiej na wysokości 188,5 m n.p.m.
- Przepływ średni niski = 0,107 m³/s
- Przepływ średni roczny = 0,404 m³/s.
Dolina potoku stanowi najważniejszy międzygminny korytarz ekologiczny dla gmin Łambinowice i Korfantów. W jej obszarze znajduje się m.in. największe torfowisko przejściowe Opolszczyzny. Obecnie jest to planowany rezerwat przyrody – Topiel (Kwiczalnia). Nazwa potoku pojawiła się po raz pierwszy dopiero 17 lipca 1951 roku w wykazie wód dorzecza Odry i Łaby. Nazwa Kiełcznica pochodzi od gwarowego określenia[5]kiełcz - chojak - świerk (sosna)[6]. Pochodzenie słowa kiełcz wiąże się też z „karczem”, czyli z pniakiem z korzeniami po ścięciu drzewa, lub z karczowiskiem[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kiełcznica na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-07].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 110, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Kiełcznica na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-07].
- ↑ Badora K., Hebda G., Spałek K., Waloryzacja przyrodnicza doliny potoku Kiełcznica wraz z programem renaturyzacji, Wierzbie 2006.
- ↑ D. Podobiński, U źródeł. Historia wsi Wierzbie, s. 34. https://e-isbn.pl/IsbnWeb/onix/summary.html?record_id=5772513
- ↑ S. Rospond, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska, Tom 4, 1970.
- ↑ D. Podobiński, Erde. Historie z Wierzbia, 2022, s. 204.https://www.e-isbn.pl/IsbnWeb/onix/summary.html?record_id=5772514
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kiełcznica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 38.