Kieżmarska Przełęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kieżmarska Przełęcz
Ilustracja
Kieżmarska Przełęcz wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Wysokość

ok. 2463 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Wschodni Szczyt Wideł, Kieżmarski Szczyt

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kieżmarska Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kieżmarska Przełęcz”
Ziemia49°11′56″N 20°13′05″E/49,198889 20,218056

Kieżmarska Przełęcz[1], w części literatury tatrzańskiej Kiezmarska Przełęcz[2][3] (słow. Kežmarská štrbina, niem. Kesmarker Scharte, węg. Késmárki-csorba[3]) – wąska przełęcz położona na wysokości ok. 2463 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich, w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika, między Wschodnim Szczytem Wideł w Grani Wideł na zachodzie a Kieżmarskim Szczytem na wschodzie[2].

Na północny zachód do Doliny Dzikiej z Kieżmarskiej Przełęczy opada żleb. W jego pobliżu u dołu biegną Miedziane Ławki. Na południe z przełęczy spada natomiast długa płytowa rynna do Cmentarzyska – górnej części Doliny Łomnickiej[2].

Przełęcz jest dostępna jedynie dla taterników, dla których stanowi dostęp do Grani Wideł. Kieżmarska Przełęcz nie stanowi natomiast dogodnego połączenia Doliny Łomnickiej i Doliny Dzikiej. Najłatwiejsze drogi taternickie prowadzą na przełęcz z Doliny Dzikiej oraz graniami przez Kieżmarski Szczyt z Rakuskiej Przełęczy lub Huncowskiej Przełęczy[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wejścia turystyczne:

Kieżmarska Przełęcz wśród podpisanych obiektów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 421. ISBN 83-01-13184-5.
  2. a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 63–65. ISBN 83-217-2203-2.
  3. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.