Przejdź do zawartości

Walenty Gadowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walenty Gadowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1861
Nowy Wiśnicz

Data i miejsce śmierci

14 maja 1956
Bochnia

Prorektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie
Okres sprawowania

1888 - 1891

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Diecezja tarnowska

Prezbiterat

1884

Walenty Gadowski (ur. 8 grudnia 1861 w Nowym Wiśniczu, zm. 14 maja 1956 w Bochni) – polski duchowny katolicki, pedagogik, redaktor czasopism, działacz narodowy i taternik.

Tablica poświęcona pamięci ks. Walentego Gadowskiego znajdująca się przy ul. Bernardyńskiej w Bochni

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem organisty. Święcenia kapłańskie przyjął w 1884 roku i zaczął pracować jako wikariusz i szkolny katecheta. Był również wykładowcą katechetyki, metodyki i pedagogiki w seminarium nauczycielskim i duchownym w Tarnowie. Organizował ruch katechetyczny oraz duszpasterstwo młodzieży. W latach 1926–1930 był katechetą szkolnym w Bochni[1].

Po raz pierwszy do Zakopanego przyjechał w 1881 roku, ze względu na chorobę płuc polecono mu wyjazd w góry. Wtedy pokochał góry i taternictwo. W kolejnych latach (od 1890 roku) przyjeżdżał do Zakopanego co roku. Przez czterdzieści następnych lat był organizatorem licznych wycieczek w Tatry, zarówno turystycznych jak i taterniczych. Prowadził zbiórki na wyjazdy młodzieży tarnowskiej w Tatry i Pieniny. W latach 1903–1906 wytrasował szlak zwany Orlą Percią (czynny dziś na odcinku od przełęczy Zawrat do przełęczy Krzyżne) – powszechnie uważany za najtrudniejszy szlak w całych Tatrach. Część znaków zostało osobiście namalowanych przez niego. W roku 1926 z jego inicjatywy wytyczono „Pienińską Orlą Perć”, czyli Sokolą Perć (szlak niebieski od Sokolicy do Trzech Koron) oraz nieistniejącą już Skalną Perć. Był honorowym członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego[2]. Jako pierwszy wszedł na Małą Buczynową Turnię, Wielką Buczynową Turnię oraz Kozie Czuby, a także na Przełęcz Nowickiego. Dokonał też nowych przejść w Basztach, na Krywaniu i Lodowym Szczycie[3].

Ksiądz Gadowski jest autorem kilku książek i artykułów z zakresu pedagogiki, m.in. Wychowanie młodzieży i herbarcjanizm oraz Z historii pedagogiki. Popularność przyniósł mu Katechizm elementarny. Ponadto redagował "Dwutygodnik Katechetyczny i Duszpasterski", publikował również na łamach "Biesiady Literackiej", "Pamiętnika Towarzystwa Tatrzańskiego", "Głosu Narodu" oraz "Ilustrowanego Kuriera Codziennego". Wydał również książeczkę Wspomnienia z Tatr (1934) i Przewodnik po Pieninach (1928)[3].

Ks. Walenty Gadowski zmarł 14 maja 1956 roku w Bochni i tam też został pochowany. W 1986 roku miasto upamiętniło go tablicą ufundowaną przez PTTK na domu, w którym mieszkał. Jednakże bardziej znana jest tablica, którą wmurowano w ścianę budynku stacji kolejki linowej na Kasprowym Wierchu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gadowski Walenty [online], z-ne.pl [dostęp 2021-01-23].
  2. W Nowym Wiśniczu urodził się ks. Walenty Gadowski – twórca Orlej Perci | Towarzystwo Miłośników Wiśnicza [online] [dostęp 2021-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-31] (pol.).
  3. a b Ksiądz Walenty Gadowski [online], portaltatrzanski.pl [dostęp 2021-01-23] (pol.).