King’s German Legion

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żołnierze KGL
Żołnierz batalionu lekkiej piechoty King’s German Legion
General Karl von Alten
Arthur Wellesley, 1. książę Wellington

King’s German Legion (KGL) – niemiecka jednostka wojskowa na żołdzie brytyjskim istniejąca w latach 1803–1816. Była jedyną niemiecką jednostką, która walczyła przeciw Francji w czasie napoleońskiej okupacji ziem niemieckich.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

W 1803 brytyjski oficer Colin Halkett i baron Friedrich von der Decken otrzymali pozwolenie na powołanie formacji lekkiej piechoty o nazwie „The King’s Germans”. Stało się to dzięki zarządzeniu króla Jerzego III Hanowerskiego.

Legion powstał 19 grudnia 1803 jako „King’s German Legion”. Stacjonował w Bexhill-on-Sea i Weymouth, potem niektóre pododdziały trafiły również do Irlandii. W trakcie wojen napoleońskich objął w swojej strukturze również artylerię i kawalerię.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Legion w dużej mierze składał się z byłych żołnierzy armii hanowerskiej i heskiej, która została rozwiązana na mocy unii personalnej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii z Elektoratem Hanoweru i konwencji z Artlenburga z 5 lipca 1803.

King’s German Legion był zorganizowany w następujący sposób:

Piechota

  • 8 batalionów liniowych
  • 2 bataliony lekkie

Artyleria

  • 2 baterie konne
  • 4 baterie piesze

Kawaleria

  • 2 pułki dragonów
  • 3 pułki lekkich dragonów (huzarów)

Wojska inżynieryjne

Działania zbrojne[edytuj | edytuj kod]

Legion nigdy nie walczył jako zwarta jednostka. Każdy z batalionów miał swoją historię.

Poszczególne jednostki KGL walczyły pod Hanowerem, na Pomorzu, pod Kopenhagą i na półwyspie Walcheren pod rozkazami gen. Sir Johna Moore’a.

Następnie wzięły udział w wyprawie do A Coruña (bitwa pod La Coruną) na Półwyspie Iberyjskim pod rozkazami księcia Wellingtona, w licznych bitwach m.in. w takich miejscach jak: Busaco, Barrosa, Fuentes de Oñoro, Albuera, Ciudad Rodrigo, Salamanka, García Hernandez, Burgos, Vitoria, San Sebastián, Nivelles, Sycylia, a także we wschodniej części Hiszpanii.

Jednostki KGL walczyły również na północy ziem niemieckich, m.in. nad rzeką Göhrde; w trakcie bitwy pod Waterloo 2 batalion lekki razem z żołnierzami 1 batalionu lekkiego i strzelcami 5 batalionu liniowego bronili gospodarstwa La Haye Sainte, aż do całkowitego zużycia amunicji, po czym się wycofali.

W najlepszym dla Legionu okresie, w 1812, KGL liczył około 18 000 żołnierzy. W sumie przez Legion przewinęło się około 28 000 mężczyzn.

Zyskał uznanie brytyjskiego rządu, dlatego też po 22 czerwca 1812 wszyscy jego oficerowie otrzymali stopnie armii brytyjskiej.

W 1816 Legion rozwiązano a jego żołnierze zostali oddani do dyspozycji dowództwa w Hanowerze.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

KGL uzyskała następujące Battle honours:

  • Peninsular
  • Waterloo
  • Venta del Pozo (1 i 2 bataliony lekkie)
  • Garcia Hernandez (1 pułk dragonów)
  • El Bodon (1 pułk huzarów)
  • Barossa (2 pułk huzarów)
  • Göhrde (3 pułk huzarów)

Miejsca pamięci[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adolf Pfannkuche: Die Königlich Deutsche Legion 1803 – 1816. 2. Auflage, Helwingsche Verlagsbuchhandlung, Hannover 1926.
  • Beamish, N. Ludlow: History of the King’s German Legion. 2 Bände, 1832 und 1837.
  • Chapell, Mike: The King’s German Legion. Men-at-Arms 338 (Bd. 1: 1803-1812) und 339 (Bd. 2: 1812-1815), Osprey Verlag, Oxford, 2000
  • Friedrich Lindau: Erinnerungen eines Soldaten aus den Feldzügen der Königlich-deutschen Legion – Ein Bürger Hamelns erzählt aus der Zeit 1806–1815. Nachdruck: Aurel Verlag 2006.ISBN 3-938759-02-X
  • Jens Mastnak, Diese denckwürdige und mörderische Schlacht – Die Hannoveraner bei Waterloo, Michael-Andreas Tänzer, Celle: Bomann-Museum, 2003, ISBN 3-925902-48-1, OCLC 56617450.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]