Przejdź do zawartości

Klasztor Santa María de Jonqueres w Barcelonie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasztor Santa María de Jonqueres w Barcelonie
Monestir de Jonqueres
Monasterio de Junqueras
ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Katalonia

Miejscowość

Barcelona

Kościół

rzymskokatolicki

Styl

gotycki

Materiał budowlany

cegła

Data zamknięcia

1810

Bazylika Niepokalanego Poczęcia
i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Barcelonie
Basílica de la Purísima Concepción y Asunción de Nuestra Señora
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Miejscowość

Barcelona

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 2009
Benedykt XVI

Wezwanie

Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Położenie na mapie Barcelony
Mapa konturowa Barcelony, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Bazylika Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia NMP”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Bazylika Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia NMP”
Położenie na mapie Katalonii
Mapa konturowa Katalonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylika Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia NMP”
Położenie na mapie prowincji Barcelony
Mapa konturowa prowincji Barcelony, na dole znajduje się punkt z opisem „Bazylika Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia NMP”
Ziemia41°23′41″N 2°10′03″E/41,394722 2,167500

Klasztor Santa María de Jonqueresśredniowieczny klasztor w Barcelonie, w dzielnicy Eixample.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klasztor przy ulicy Jonqueres istnieje od 1273, kiedy przeniosła się do niego kongregacja zakonna z parafii św. Wincentego położonej między miejscowościami Sabadell i Terrasa. Zakonnicy zostali zmuszeni do opuszczenia klasztoru w 1810 przez wojska napoleońskie, które zaadaptowały budynek na szpital wojskowy. Po wyjściu Francuzów z Hiszpanii obiekt nie został zwrócony pierwotnym właścicielom, lecz zamieniony na koszary.

W 1867 kościół klasztorny został przywrócony do pierwotnych funkcji i otrzymał status parafialnego. W dwa lata później władze miasta zdecydowały o rozbiórce zabudowań, które miały przeszkadzać w rozwoju urbanistycznym miasta. Obiekt został jednak uratowany dzięki działaniom mieszkańców dzielnicy, których w staraniach o konserwację klasztoru wsparła Akademia Sztuk Pięknych.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Kompleks wzniesiony jest z cegły, na planie czworoboku z wysuniętym kościołem, w stylu gotyckim. Jego fasady i ściany zewnętrzne są dekorowane w stopniu minimalnym: fasada kościoła nie posiada portalu, w jej centrum znajduje się jedynie rozeta oraz fryz poniżej poziomu dachu. Okna świątyni mają kształt ostrych łuków z maswerkiem. Całość wspiera się na przyporach, wewnętrzny dziedziniec klasztorny otacza dodatkowo kolumnada. Kościół klasztorny jest jednonawowy, z rzędem bocznych kaplic i pojedynczą wieżą zwieńczoną iglicą. Wnętrze obiektu zawiera głównie ołtarze z XIX wieku – oryginalne wyposażenie nie zachowało się do naszych czasów.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]