Klaus Mitffoch (album)
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Klaus Mitffoch | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
marzec 1984 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
38:14 (LP) | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Oceny | ||||
| ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Klaus Mitffoch – pierwszy album grupy muzycznej Klaus Mitffoch wydany w 1984[3][4]. Uznawany za jeden z najważniejszych polskich albumów rockowych z końca XX w[5]. Wszystkie teksty są autorstwa Lecha i Bożeny Janerków.
Reedycja CD Tonpressu została uzupełniona nagraniami z singli. Nagrania te nie pojawiły się na późniejszej reedycji A.A. MTJ.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Strona Ta[edytuj | edytuj kod]
- „Śpij aniele mój” (L. Janerka, W. Mrozik, K. Pociecha, M. Puchała) – 0:29
- „O głowie” (K. Pociecha – L. Janerka) – 2:21
- „Wiązanka pieśni bojowych” (L. Janerka – L. Janerka) – 1:26
- „Nie jestem z nikim” (L. Janerka – B. Janerka) – 2:14
- „Klus Mitroh” (L. Janerka – L. Janerka) – 3:34
- „Wiązanka cz.IV” (L. Janerka, W. Mrozik, K. Pociecha, M. Puchała – B. Janerka) – 1:24
- „Jestem tu jestem tam” (L. Janerka, K. Pociecha – B. Janerka) – 2:18
- „Muł pancerny” (L. Janerka – B. Janerka) – 3:19
- „Powinność kurdupelka” (L. Janerka – B. Janerka) – 2:05
- „Strzelby” (L. Janerka, W. Mrozik, K. Pociecha, M. Puchała) – 0:25
Strona Tamta[edytuj | edytuj kod]
- "Nad ranem śmierć się śmieje” (L. Janerka – L. Janerka) – 2:05
- „Tutaj wesoło” (L. Janerka – B. Janerka) – 3:13
- „Ewolucja, rewolucja i ja” (L. Janerka – L. Janerka) – 2:32
- „Dla twojej głowy komfort” (L. Janerka, W. Mrozik, K. Pociecha, M. Puchała – L. Janerka) – 3:22
- „Siedzi” (K. Pociecha – L. Janerka) – 2:13
- „Strzeż się tych miejsc” (L. Janerka – B. Janerka) – 5:14
- CD[7]
- „Ogniowe strzelby” (L. Janerka) – 2:50
- „Śmielej” (L. Janerka – L. Janerka) – 3:31
- „Jezu, jak się cieszę” (L. Janerka – L. Janerka) – 2:10
Skład[edytuj | edytuj kod]
- Lech Janerka – śpiew, bas, muzyka, teksty
- Wiesław Mrozik – gitara, muzyka
- Krzysztof Pociecha – gitara, muzyka
- Marek Puchała – bębny, muzyka
- Gościnnie
- Wojciech Konikiewicz – klawisze
- Bożena Janerka – teksty
- Produkcja
- Włodzimierz Kowalczyk – realizator
- Tadeusz Czechak – asystent
- Artur Gołacki – okładka
Masteringu dokonano w TR Sound Studios Kraków.
Interpretacje[edytuj | edytuj kod]
Płyta rozpoczyna się prowokacyjnym zabiegiem polegającym na zderzeniu tekstu kołysanki z ostrym, niespokojnym wykonaniem, które zaprzecza przekazowi werbalnemu. „Śpij aniele mój” jest w związku z tym określana jako antykołysanka[5]. Prawie wszystkie utwory są interpretowane jako pochwała lub próba uzyskania niezależności oraz krytyka zniewolenia. Zniewalające może być społeczeństwo lub władza. Dotyczy to np. tekstów „Nie jestem z nikim”, „O głowie” (tu zwłaszcza o wolności i zniewoleniu umysłu), „Wiązanka pieśni bojowych” (w kontekście władzy, tekst zawierający dosadne słowa), „Klus Mitroh” (w kontekście społeczeństwa i totalitaryzmu), „Wiązanka cz. IV”, „Powinność kurdupelka” (gdzie człowiek został przedstawiony jako karzeł, a przeciwności, np. władza, jako słoń). Część tekstów jest również interpretowana jako ironiczny zapis życia w PRL, w warunkach kryzysu ekonomicznego i braku swobody, przy jednoczesnej walce z tymi przeciwnościami („Wiązanka cz. IV”, gdzie symbolem trudnych do zdobycia dóbr stają się majciochy, „Klus Mitroh”, „Tutaj wesoło”, „Ewolucja, rewolucja i ja”). W tekstach tych zaciętość i nadzieja mieszają się z pesymizmem, który najsilniej wyrażony jest w tekście dotyczącym śmierci „Nad ranem śmierć się śmieje”. Człowiek w tych tekstach często przejawia nie tylko dobre cechy, ale tkwi w nim również brutalność, agresja, konformizm i bezmyślność. Bohaterowie tekstów zawartych na płycie zmagają się właśnie z tymi wadami w nich samych lub w społeczeństwie i władzy. Upór i zachowania instynktowne człowieka (np. wyrażone w metaforze pancernego muła) mogą być rozumiane zarówno jako cecha pozytywna, pomagająca wytrwale przeciwstawiać się przeciwnościom, jak i negatywna, pchająca człowieka w złe rejony. Według niektórych interpretacji kulminacją i ukoronowaniem tekstów zebranych na płycie jest tekst „Siedzi”, opisujący pragnienie człowieka do przekroczenia ograniczeń, zachowania godności, a ostatecznie znalezienia się w lepszym świecie[5].
W warstwie stylistycznej zauważalne są różne środki stylistyczne, np. aliteracje, a przede wszystkim zabawy słowne, np. tworzenie neologizmów (np. figurole), dające w efekcie groteskę, ironię i absurd. Służą one zachowaniu wolności w zderzeniu z cenzurą. Z tego względu teksty Janerków porównywane są do tekstów Mirona Białoszewskiego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzesiek Kszczotek. Klaus Mitffoch. Klaus Mitffoch. „Tylko Rock”. 06 (22), s. 58, 1993. ISSN 1230-2317.
- ↑ Wiesław Królikowski. Klaus Mitffoch. Klaus Mitffoch. „Tylko Rock”. 03 (103), s. 47, 2000. ISSN 1230-2317.
- ↑ a b c LP wydanie 1984 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
- ↑ Klaus Mitffoch - Klaus Mitffoch [online], Discogs [dostęp 2021-07-30] (ang.).
- ↑ a b c d Paweł Tański: „Siedzi, a chciałby postać”. O tekstach śpiewanych przez Lecha Janerkę na płycie Klaus Mittfoch. W: Unisono w wielogłosie, 2 : W kręgu nazw i wartości. Radosław Marcinkiewicz (red.). Sosnowiec: GAD Records, 2011, s. 237–246, seria: Materiały konferencyjne – Unisono. ISBN 978-83-61637-10-3.
- ↑ a b LP wydanie 1984 w bazie Archiwum Polskiego Rocka
- ↑ CD wydanie 1991 w bazie Archiwum Polskiego Rocka
