Środki stylistyczne
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Środki stylistyczne – środki używane w szeroko pojętej sztuce, mające na celu wywołanie u odbiorcy pożądanych emocji, środki artystycznego wyrazu, do których zaliczamy[1][2]:
- aforyzm
- alegoria
- aliteracja
- aluzja literacka
- amplifikacja
- anafora
- anakolut
- animalizacja
- animizacja
- antonim
- antropomorfizacja
- antyteza
- apostrofa
- apozycja
- archaizm
- asyndeton
- dialektyzacja
- echolalia
- elipsa
- enumeracja
- epifora
- epitet
- epitet barokowy
- epitet metaforyczny
- epitet stały
- epitet tautologiczny
- eufemizm
- eufonia
- glosolalia
- gradacja
- groteska
- hiperbola
- homonimy
- instrumentacja głoskowa
- inwersja
- inwokacja
- ironia
- kolokwializm
- kontrast
- lipogram
- metafora
- metonimia
- neologizm
- oksymoron
- onomatopeja
- ożywienie – zobacz animizacja
- paradoks
- parafraza
- paralelizm składniowy
- parenteza
- paronomazja
- personifikacja
- peryfraza
- pleonazm
- polisyndeton
- porównanie
- porównanie homeryckie
- powtórzenie
- przenośnia – zobacz metafora
- przerzutnia
- pytanie retoryczne
- retrospekcja
- rym
- rytm
- symbol
- synekdocha
- synestezja
- synonim
- tropy
- uosobienie – zobacz personifikacja
- wulgaryzm
- wykrzyknienie
- wyraz dźwiękonaśladowczy – zobacz onomatopeja
- zdrobnienie
- zgrubienie
- złożenie
- związek frazeologiczny.
