Klemens Galocz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
14 lipca 1929 |
Klemens Galocz (ur. 21 listopada 1904 w Karwinie, zm. 26 listopada 1942 w Dachau) – polski proboszcz, biskupi (patriachalny) wikariusz parafii Jabłonków, proboszcz parafii Wędrynia oraz katecheta we Frysztacie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu polskiej szkoły ludowej w Karwinie kontynuował naukę w Polskim Gimnazjum Realnym w Orłowej, a następnie w gimnazjum w Cieszynie, gdzie zdał maturę w 1923 r. Teologię katolicką ukończył w seminarium duchownym diecezji wrocławskiej w Widnawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 lipca 1929 r. Założył Koło Teologów Polskich w Widnawie, w ramach którego utworzył bibliotekę dla kleryków oraz organizował wykłady i odczyty[1]. W ten sposób odnowił działalność, funkcjonującej w latach 1844–1917, Biblioteki Polskiej Teologów Wrocławskich w Ołomuńcu i Widnawie, mającej duże znaczenie w odradzaniu polskiego życia narodowego na Śląsku Cieszyńskim oraz formowania duchowieństwa katolickiego narodowości polskiej z diecezji wrocławskiej[2].
Aresztowany w Wędryni 23 kwietnia 1940 i więziony na terenie dzisiejszego Czeskiego Cieszyna, w fabryce Kohna, a stamtąd 28 kwietnia 1940, w transporcie zbiorowym, przewieziony do obozu koncentracyjnego Dachau (zarejestrowany w obozowej ewidencji, jako więzień nr 6871). Stamtąd zawieziony 6 maja 1940. do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen (zarejestrowany, jako więzień nr 3613), gdzie niewolniczo pracował w kamieniołomach. Dnia 12 lipca 1940 – całkowicie wycieńczony – przetransportowany z powrotem do KL Dachau, gdzie w 1942 zmarł[3].
W parafii wędryńskiej[edytuj | edytuj kod]
Po święceniach był wikarym w Piotrowicach, Jabłonkowie, Frysztacie i Wędryni. Na wszystkich placówkach organizował Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży i uświadamiał polską młodzież narodowo[1]. Do Wędryni przybył jesienią, prawdopodobnie w październiku 1937 r. W latach kiedy był tam proboszczem również organizował młodzież w katolickim stowarzyszeniu mężczyzn i katolickim stowarzyszeniu żeńskim. Współpraca z proboszczem była bardzo dobra. Miał talent do pracy z młodzieżą, która często się spotykała i z którą w budynku Czytelni Katolickiej w Wędryni wystawiali sztuki teatralne – np. „Ósme przykazanie” w 1938 r[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Damian Bednarski. Martyrologium polskiego duchowieństwa z Zaolzia podczas II wojny światowej. „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. 48/1, s. 67, 2015.
- ↑ Jan Galicz: Bibljoteka Polska Teologów Wrocławskich w Ołomuńcu i Widnawie. Przyczynek do dziejów ruchu narodowego na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: 1934.
- ↑ Id85814 « Wspomnienia obozowe Mariana Główki z obozów koncentracyjnych: Dachau, Gusen, Dachau, Auschwitz, Gross Rosen, Hersbruck, Dachau – spisy więźniów [online] [dostęp 2022-03-11] (pol.).
- ↑ Znani i mniej znani Wędryniacy [online], PZKO Wędrynia [dostęp 2021-12-28] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Klistała, Martyrologium mieszkańców Zaolzia Tom I – słownik biograficzny, wyd. 2012 r.