Końska Kopa (Góry Sowie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
596[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°39′03,474″N 16°34′14,801″E/50,650965 16,570778
| |
Końska Kopa (niem. Querkoppe ), 596 m n.p.m. – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w środkowej części Gór Sowich.
Wzniesienie położone na terenie Parku Krajobrazowego Gór Sowich w północno-środkowej części Gór Sowich, na północno-wschodniej ich krawędzi[1], około 2,6 km na południowy zachód od centrum Nowej Bielawy dzielnicy Bielawy. Kopulaste wzniesienie o zróżnicowanej rzeźbie i ukształtowaniu oraz dość stromych zboczach: północnych, zachodnich i wschodnich, z wyrazistą powierzchnią szczytową. Wznosi się w końcowym opadającym odcinku bocznego grzbietu, który odchodzi od Kalenicyj w kierunku północno-wschodnim[2]. Od dwuwierzchołkowego wzniesienia Chmieliny, położonej po północnej stronie oddzielone jest doliną Ciemny Jar. Wzniesienie wyraźnie wydzielają doliny: od północy dolina Ciemny Jar a od zachodu wykształcona dolina, którą płynie potok górski Bielawica, płynie. Północne zbocze wzniesienia stromo opada do potoku Bielawica tworząc południową ścianę Ciemnego Jaru. Wzniesienie zbudowane z prekambryjskich gnejsów i migmatytów[1]. Zbocza wzniesienia pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich. Cała powierzchnia wzniesienia łącznie z partią szczytową porośnięta jest lasem świerkowo bukowym regla dolnego[1]. Dolinami wydzielającymi wzniesienie prowadzą drogi leśne. U podnóża wzniesienia, po północno - wschodniej stronie rozciąga się Ciemny Jar, V-kształtna dolina, w której koryto ma Bielawica. Położenie wzniesienia, kształt oraz kopulasty szczyt czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- Na szczyt wzniesienia prowadzi z Ciemnego Jaru, doliną Bielawicy leśna droga.
- Wzniesienie w przeszłości nosiło nazwę: Querkoppe, Przekora[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 202, 203. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Rysunek układu grzbietów Gór Sowich w opracowaniu M.Staffy (nazwy szczytów zostały naniesione przez nieznanego autora). W: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (red.). T. 11: Góry Sowie. Wrocław: Wydawnictwo I–BiS, 1995, s. 21. ISBN 83-85773-12-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
- Góry Sowie, Mapa turystyczna, Skala 1:35000. Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra: 2011. ISBN 978-83-62917-36-5.
- T. Śnieżek, Góry Sowie, Przewodnik, Oficyna wydawnicza „Rewasz”, Piastów, 2012,ISBN 83-62460-22-9.