Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu
A-23/81[1] z dnia 25.5.1959[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny od północy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Lotyń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Położenie na mapie gminy Okonek
Mapa konturowa gminy Okonek, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu”
Położenie na mapie powiatu złotowskiego
Mapa konturowa powiatu złotowskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lotyniu”
Ziemia53°36′20,0808″N 16°48′14,8536″E/53,605578 16,804126
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – katolicki kościół parafialny, zlokalizowany w Lotyniu, w gminie Okonek. Jest siedzibą lotyńskiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Orientowaną świątynię zbudowano dla protestantów w 1794[1] (lub 1734[2]). Fundatorem był Kacper von Hertzberg, właściciel dóbr w Lotyniu[2]. Przez katolików przejęta po II wojnie światowej i poświęcona 9 września 1945. Parafię erygowano 25 stycznia 1968[1]. W okresie międzywojennym zainstalowano cztery witraże, których twórcą był Jast von Hertzberg. W 1985 wymieniono pokrycie dachowe kościoła i odrestaurowano jego wnętrze[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Jest to obiekt o konstrukcji ryglowej, z wypełnieniem ceglanym[2] (w niektórych przewodnikach podawany mylnie jako szachulcowy[3][4]), kryty pierwotnie gontem, po remoncie blachą miedzianą. Wieża jest zwieńczona dachem wieżowym. Od północy dobudowana kruchta i klatka schodowa, zakrystia zaś od południa. Salowe wnętrze otaczają empory (wzdłuż trzech ścian, emporę za ołtarzem usunięto po 1945). Część środkowa kryta pozornym sklepieniem kolebkowym, na którym około 1970 umieszczono polichromię figuralną, uzupełniając tym samym wcześniejsze motywy roślinne. Ołtarz (1733) reprezentuje nurt lokalnej, barokowej sztuki ludowej (wyrzeźbione są tu m.in. herby fundatorów)[2][4].

Na wieży umieszczony jest dzwon z 1617, wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joahima Karstede[5].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Przy kościele skromna dzwonnica stalowa oraz nagrobki grafów von Hertzberg, m.in. bogato płaskorzeźbiony, secesyjny Gunilli von Hertzberg (1893-1907), czy też posiadający formę steli Wilhelma von Hertzberg (1786-1835). Towarzyszy im skromny nagrobek Stanisławy Nowak (1883-1945) oraz pomnik ofiar I wojny światowej z figurą maryjną na szczycie[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Widok od południa
    Widok od południa
  • Grób Gunilli von Hertzberg
    Grób Gunilli von Hertzberg
  • Pomnik ofiar I wojny
    Pomnik ofiar I wojny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Diecezja Koszalińsko-Kołobrzeska, Informacje o parafii
  2. ↑ a b c d e Region Wielkopolska, Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Lotyniu
  3. ↑ Włodzimierz Łęcki, Franciszek Jaśkowiak, Wielkopolska, Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 577, ISBN 83-217-2497-3, OCLC 830081408.
  4. ↑ a b praca zbiorowa, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, PWN, 1992, s.141, ISBN 83-01-10630-1
  5. ↑ M. Majewski Ludwisarstwo stargardzkie XVI-XVII wieku. Przyczynek do "Corpusu Campanorum Pomeranorum" [w:] Mała Ojczyzna - Wczoraj i Dziś. Materiały z sesji, Stargard 1999, s. 78
  6. ↑ napisy in situ
Parafie dekanatu Jastrowie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Panny_w_Lotyniu&oldid=67857582”