Kościół Świętej Rodziny w Trześni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Świętej Rodziny w Trześni
212/A z 22.04.1991[1].
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Trześń

Adres

39-432 Gorzyce, Trześń, ul. Kościelna 25

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie gminy Gorzyce
Mapa konturowa gminy Gorzyce, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Rodziny w Trześni”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Rodziny w Trześni”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Rodziny w Trześni”
Położenie na mapie powiatu tarnobrzeskiego
Mapa konturowa powiatu tarnobrzeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Rodziny w Trześni”
Ziemia50°39′19,368″N 21°47′05,071″E/50,655380 21,784742
Strona internetowa

Kościół Świętej Rodziny – zabytkowy rzymskokatolicki kościół, znajdujący się w Trześni, w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce.

Budynek, cmentarz oraz ogrodzenie z 4 kaplicami w narożach zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wybudowany został w latach 1893–1899, według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego[2] pod kierownictwem proboszcza ks. Józefa Witkowskiego. Kościół poświęcono 11 czerwca 1902 roku[3]. Powódź w 2010 roku uszkodziła budynek kościelny, cztery kapliczki w ogrodzeniu oraz wyposażenie[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek jest neogotycki, wybudowany w stylu przejściowym, murowany, otynkowany, bazylikowy, na planie krzyża łacińskiego, z transeptem, trójnawowy. Budowla nakryta jest sklepieniami kolebkowo-krzyżowymi z gurtami[5][2]. W trzykondygnacyjnej wieży w fasadzie wybudowanej na rzucie kwadratu wkomponowany jest kamienny portal. Na przedłużeniu nawy prawej znajduje się dwuprzęsłowa kaplica, a lewej zakrystia z przedsionkiem.

Wystrój i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie neogotyckie powstało na przełomie XIX i XX wieku.

  • ołtarz wielki i balustrada według projektu Sas-Zubrzyckiego[6];
  • ołtarze boczne;
  • chrzcielnica;
  • ambona według projektu Sas-Zubrzycki[6];
  • 34 witraże z nazwiskami fundatorów[3];
  • rzeźba drewniana, polichromowana, Chrystusa umęczonego w typie Vir Dolorum z XVII wieku[3].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

W skład zabytkowego zespołu wchodzi ogrodzenie z czterema kapliczkami z końca XIX wieku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. a b Wowczak 2017 ↓, s. 38.
  3. a b c d Strona parafii [online], diecezjasandomierska.pl [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  4. Raport o stanie zniszczeń spowodowanych powodzią w maju 2010 roku na Podkarpaciu. Wiadomości Konserwatorskie 28/2010 [online], utp.edu.pl [dostęp 2023-09-30] (pol.).
  5. Żabicki 2013 ↓, s. 377.
  6. a b Wowczak 2017 ↓, s. 271.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Wowczak: Jan Sas-Zubrzycki. Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonika Kraków, 2017. ISBN 978-83-65080-63-9.
  • Jacek Żabicki: Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia. Kraków: Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4787-5.