Kościół św. Jakuba Apostoła w Wągrowcu
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() | |||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||
![]() widok ogólny | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie |
św. Jakuba Apostoła | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Wągrowca ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu wągrowieckiego ![]() | |||||||||||||||
![]() |
Kościół św. Jakuba Apostoła w Wągrowcu – rzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Wągrowiec. Mieści się przy ulicy Klasztornej.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/23/Wnetrze_ko%C5%9Bcio%C5%82a_-_008.jpg/220px-Wnetrze_ko%C5%9Bcio%C5%82a_-_008.jpg)
Jest to jeden z cenniejszych zabytków architektury kościelnej w Wielkopolsce, Późnogotycki, zbudowany w 2 połowie XVI wieku, z wykorzystaniem materiału ze starszego kościoła romańskiego. Budową kierowali Piotr z Szamotuł i Bartosz z Poznania. Szczyty zachodnie i wschodnie późnorenesansowe. W murach kościoła liczne drążone w cegle jamki kształtu kolistego. Występują one niemal na wszystkich gotyckich kościołach Wielkopolski, ziemi lubuskiej, Pomorza i Warmii. Pochodzenie ich tłumaczyć można medycyną ludową. Poświęconą cegłę ucierano dawniej na lekarstwo dla ludzi i zwierząt. Obok jamek wyryte w cegle nazwiska i daty z XVI i XVII wieku. Są wśród nich nazwiska nauczycieli ze wsi Łęgowo i Tarnowo.
Wnętrze trzynawowe, halowe. Sklepienia w nawie środkowej, prezbiterium i kaplicy gwiaździste, w nawach bocznych krzyżowe. W kaplicy z 1588 freski renesansowe z końca XVI wieku. Główny ołtarz renesansowy z około 1600. Renesansowe obrazy z głównego ołtarza przesłane do Warszawy dla konserwacji spaliły się w czasie oblężenia miasta w 1939. Obecnie zostały odtworzone na podstawie zdjęć fotograficznych. Ambona renesansowa, ołtarze boczne renesansowe i barokowe, belka tęczowa z grupą pasyjną z końca XVI wieku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Jaśkowiak, Województwo poznańskie. Przewodnik, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1967, s. 274–275.