Kościół św. Jakuba Apostoła w Wielkich Radowiskach

Kościół świętego Jakuba Apostoła

A/200 z 13.07.1936
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Wielkie Radowiska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Jakuba Apostoła
Wezwanie	św. Jakuba Apostoła
Wspomnienie liturgiczne	25 lipca
Historia Data zakończenia budowy XIV wiek
Dane świątyni Styl gotycki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Dębowa Łąka Kościół świętego Jakuba Apostoła
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Jakuba Apostoła
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół świętego Jakuba Apostoła
Położenie na mapie powiatu wąbrzeskiego Kościół świętego Jakuba Apostoła
53°13′20,1″N 19°01′08,4″E

Kościół świętego Jakuba Apostoła w Wielkich Radowiskach – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Golub diecezji toruńskiej).

Jest to świątynia wzniesiona w 1. połowie XIV wieku, następnie została przebudowana na przełomie XIV i XV wieku. Dolna, murowana część wieży dobudowana została zapewne w 1580 roku, górna – drewniana – powstała w 1805 roku. Kościół został wyremontowany w 1925 roku.

Ołtarz główny w stylu późnobarokowym, ozdobiony rzeźbami świętych Piotra, Pawła, Stanis­ława (?) i Wojciecha, powstał w 1. połowie XVIII wieku, znajdują się w nim: barokowy obraz św. Jakuba Starszego oraz rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XIV stulecia; w zwieńczeniu znajduje się barokowy obraz św. Jana Nepomucena. Dwa ołtarze boczne w stylu regencji, charakteryzują się płaskorzeźbionymi sarkofagowymi mensami, powstały około 1730 roku. Ołtarz w kaplicy, pochodzi z 1. połowy XIX wieku i reprezentuje tradycje stylu barokowego. Pod koniec XV wieku powstała rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, natomiast w 1. połowie XVI wieku – krucyfiks, na przełomie XVIII i XIX wieku została wykonana barokowo-ludowa rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, 1. połowie XIX wieku powstał procesyjny krucyfiks w stylu barokowo-ludowym. Kropielnica granitowa pochodzi zapewne z okresu średniowiecza, późnobarokowa chrzcielnica jest datowana na 1. połowę XVIII wieku. Ławy i konfesjonał pochodzą z przełomu XVII i XVIII wieku, chór muzyczny to przykład stylu rokokowego. Oprócz tego można wyróżnić: dwa feretrony w ramach rokokowych z przełomu XVIII i XIX stulecia, prospekt organowy wykonany przez firmę „Schlag et Sóhne” ze Świdnicy około 1900 roku. We wschodniej ścianie świątyni znajduje się szafka ścienna z kutą, żelazną, ażurową kratą zapewne z XVI wieku, natomiast w zakrystii jest umieszczona szafa ścienna z drzwiami o gotyckich okuciach i starym zamkiem. W wejściu do zakrystii są usytuowane drzwi klepkowe być może z 1. połowy XIX wieku. Trzy świeczniki ołtarzowe pochodzą z 1737 roku (ozdobiony sygnaturą SA?), 2. połowy XIX wieku i 1. ćwierci ubiegłego stulecia. Puszka z cechą imienną MD powstała w XVIII wieku, monstrancja pochodzi z około połowy XIX wieku, natomiast kielich mszalny jest datowany na koniec XIX wieku. Dzwon został odlany w 1560 roku. Posiada on późniejszy napis informujący o budowie wieży, ufundowanej przez Krzysztofa Kostkę.