Kościół św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie
A/321 z dnia 06.12.1971
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół w Jurgowie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Jurgów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Sebastiana w Jurgowie

Wezwanie

św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej

Położenie na mapie gminy Bukowina Tatrzańska
Mapa konturowa gminy Bukowina Tatrzańska, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie”
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej w Jurgowie”
Ziemia49°20′33,08″N 20°08′07,69″E/49,342522 20,135469

Kościół parafialny św. Sebastiana i Matki Boskiej Różańcowej znajduje się w Jurgowie w województwie małopolskim, powiecie tatrzańskim, gminie Bukowina Tatrzańska.

Kościół został zbudowany w 1675 roku, a jego fundatorami byli sołtys Jakub Kesza i młynarz Mikołaj. Zakrystię i kaplicę św. Józefa wybudowano w 1935 roku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze kościoła

Ściany kościoła mają konstrukcję zrębową i pokryte są gontem, a jednolity wielopołaciowy dach ma konstrukcję więźbowo-zaskrzynieniową. W dachu znajduje się mała wieżyczka sygnaturkowa. Prezbiterium zamknięte dwubocznie; od północnej strony przylega do niego zakrystia, a od nawy kaplica. Nawa przykryta została płaskim stropem w odróżnieniu od prezbiterium, które ma pozorne sklepienie kolebkowe. We wnętrzu świątyni znajduje się rokokowa polichromia bogata w motywy roślinne i geometryczne, pochodząca z 1813 roku. W okresie międzywojennym została ona przemalowana przez Kazimierza Pietkę. Całe wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVIII wieku. Na ołtarzu, w centralnej jego części, jest figurka Matki Boskiej Różańcowej oraz rzeźby św. Piotra i św. Pawła. W prawej części ołtarza znajduje się figura św. Mikołaja, a w lewej figura Matki Boskiej Różańcowej ze św. Józefem i św. Joachimem oraz obraz Świętej Rodziny. Zabytkowymi elementami kościoła są ambona i konfesjonał pochodzące z XVIII wieku.

Obok kościoła znajduje się murowana dzwonnica z 1881 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]