Kościół św. Stefana Króla w Stupavie

Kościół św. Stefana Króla
Kostol sv. Štefana kráľa
	kościół parafialny
	; Widok ze wschodu
Państwo	Słowacja
Kraj	bratysławski
Miejscowość	Stupava
Adres	Námestie Svätej Trojice 571/3, 900 31 Stupava
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Archidiecezja	bratysławska
Wezwanie	św. Stefana Króla
Wspomnienie liturgiczne	16 sierpnia
Historia
Data zakończenia budowy	XVII wiek
Ważniejsze przebudowy	1764-1767
Dane świątyni
Styl	barokowy
Wieża kościelna; • liczba wież; • wysokość wież	; 1; 43 m
Liczba naw	3
	Położenie na mapie kraju bratysławskiego Kościół św. Stefana Króla
	Położenie na mapie Słowacji Kościół św. Stefana Króla
	48°16′23″N 17°02′01″E/48,273056 17,033611
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół św. Stefana Króla (słow. Kostol sv. Štefana kráľa^[1]) – rzymskokatolicka świątynia parafialna znajdująca się w słowackim mieście Stupava, w archidiecezji bratysławskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o kościele w Stupavie pochodzi z XIV wieku, był on drewniany i jednonawowy. W XV wieku świątynię ufortyfikowano poprzez otoczenie wysokim murem, miał on służyć jako miejsce schronienia w czasie działań zbrojnych. Na jego miejscu w pierwszej połowie XVII wieku w wzniesiono nową, renesansową świątynię, którą rozbudowano i przebudowano w latach 1764-1767 w stylu barokowym^[1], wtedy też powstały kaplice boczne pw. św. Anny i św. Michała Archanioła^[2]. Budynek był niszczony przez pożary w 1911 i 1935 roku^[1]. W 1963 roku kościół wpisano do rejestru zabytków^[2].

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół barokowy, trójnawowy, o układzie halowym. Korpus nawowy przykryty jest sklepieniem krzyżowym. Filary dekorują pilastry zwieńczone korynckimi kapitelami. Do obu stron korpusu dostawione są kaplice boczne. Wieża kościelna ma wysokość 43 metrów, zawieszone są na niej cztery dzwony, trzy większe pochodzą z 1947 roku, a najmniejszy instrument pochodzi z roku 1880. Wnętrze zdobią m.in. barokowe ołtarze Piety i św. Jana Nepomucena, epitafium Jána i Daniela Lonzkronerów czy barokowa ambona. Na emporze znajdują się 21-rejestrowe organy, wykonane przez nieznanego budowniczego w 1827 roku, przebudowane w 1858 przez Martina Šaškę i odrestaurowane w roku 2000. Pod posadzką znajduje się krypta z 1707 roku, z grobami duchownych i wyższych urzędników^[1]^[2].