Kościół San Domenico w Palermo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół San Domenico w Palermo
Chiesa di San Domenico
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół od strony placu
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Palermo

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Archidiecezja

Archidiecezja Palermo

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół San Domenico w Palermo”
38°07′08,46″N 13°21′48,18″E/38,119017 13,363383
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół San Domenico w Palermo (wł. Chiesa di San Domenico), znajdujący się na placu o tej samej nazwie, jest drugim po katedrze najważniejszym kościołem w Palermo, jest uważany za „Panteon znamienitych mężów Sycylii” i za symbol walki z mafią[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół powstał w tym miejscu w drugiej połowie XIII wieku, krótko po tym, jak dominikanie osiedlili się w Palermo. Później, w okresie renesansu, między 1458 a 1480 rokiem, biorąc pod uwagę znaczny napływ wiernych, dominikanie postanowili całkowicie przebudować i rozbudować świątynię. Ostatecznie w 1640 r. kościół ponownie został zburzony i odbudowany za zgodą kardynała Giannettino Dorii, arcybiskupa Palermo. Realizację projektu powierzono najpierw dominikańskiemu architektowi Andrea Cirrincione, a następnie najbardziej doświadczonemu architektowi Vincenzo Tedeschi, który dokonał ważnych zmian w podstawowym projekcie Cirrincione[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Większość prac została ukończona w XVII wieku, z wyjątkiem fasady ukończonej w 1726 r. Elewacja, zgodnie z typowym schematem rzymskiej architektury barokowej, podzielona jest na trzy poziomy i wyznacza ją dwanaście marmurowych kolumn ułożonych w pary. W dolnym znajdują się trzy portale wejściowe ograniczone czterema parami kolumn w stylu doryckim. W drugim rzędzie cztery stiukowe posągi papieży dominikanów (Innocenty V, Pius V, Benedykt XI i Benedykt XIII) oraz dwie inne umieszczone w niszach, przedstawiające św. Tomasza z Akwinu i św. Piotra Męczennika. Na ostatniej kondygnacji w centrum frontonu wyróżnia się figura św. Dominika Guzmana, założyciela zakonu. Na krańcach fasady znajdują się dwie strzeliste i symetryczne dzwonnice[1].

Wnętrza[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze, majestatyczna sala, ma plan krzyża łacińskiego z płytkimi kaplicami ściennymi i niewielkim transeptem, charakteryzującym się trzema szerokimi nawami podzielonymi przez szesnaście potężnych kolumn porządku toskańskiego, które podtrzymują czternaście dużych okrągłych łuków, siedem z każdej strony. W nawach bocznych znajdują się wspaniałe kaplice, z których prawie wszystkie były niegdyś pod patronatem rodzin szlacheckich, w których znajdują się liczne dzieła sztuki o dużej wartości artystycznej[1]. W 1853 roku kościół stał się panteonem wybitnych Sycylijczyków, których zaczęto w nim chować[2].

Pochowani w kościele[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Palermoviva (ang.), dostęp 04.09.2020
  2. ↑ Associazionechiesestoriche (wł.), dostęp 04.09.2020. associazionechiesestoriche.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_San_Domenico_w_Palermo&oldid=73154266”