Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Przęsocinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie
A-501 z dnia 22.12.1965 r.[1]
kościół filialny
Ilustracja
Zdjęcie kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Przęsocin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Siostry Faustyny Kowalskiej w Szczecinie

Wezwanie

Wniebowzięcia NMP

Położenie na mapie gminy Police
Mapa konturowa gminy Police, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie”
Ziemia53°30′36,14″N 14°33′33,92″E/53,510039 14,559422

Kościół Wniebowzięcia NMP w Przęsocinie – świątynia należąca do parafii rzymskokatolickiej pw. św. Siostry Faustyny Kowalskiej Szczecin Bukowo, jest kościołem filialnym w Przęsocinie (ul. Kościelna).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o kościele w tym miejscu pochodzi 1286 roku. W połowie XIV wieku świątynia przeszła w ręce klasztoru Ojców Kartuzów z Grabowa, a po reformacji stała się własnością książąt pomorskich. W 1493 drewnianą budowlę rozebrano, a w jej miejscu z głazów granitowych został wzniesiony nowy kościół w stylu późnogotyckim. W 1740 dobudowano drewnianą wieżę kościelną w stylu barokowym, zwieńczoną hełmem z ośmioboczną latarnią a na wieży ulokowano empirowy dzwon odlany w 1832 roku. We wnętrzu świątyni znajduje się XVIII-wieczny ołtarz.

Po II wojnie światowej i likwidacji tzw. Enklawy Polickiej przeszedł pod jurysdykcję polską. Świątynia została poświęcona 4 sierpnia 1946 roku i nadano jej wezwanie Wniebowzięcia NMP. W latach 50. XX wieku wnętrze kościoła wybiałkowano. W 1987 urządzono zakrystię.

Kościół znajduje się w rejestrze zabytków (nr. rej. A-501 z 22 grudnia 1965)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 90 [dostęp 2015-09-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]