Kościół z Seglory w Sztokholmie
 Kościół z Seglory | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie regionu Sztokholm  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Szwecji  | |||||||||||||||
 59°19′34,5″N 18°06′23,0″E/59,326250 18,106389
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół z Seglory w Sztokholmie (szw. Seglora kyrka) – luterański kościół-muzeum znajdujący się na terenie Skansenu w Sztokholmie.
Kościół został pierwotnie wzniesiony w miejscowości Seglora w zach. Szwecji a w 1916 sprzedany i przeniesiony do Skansenu.
Kościół ma status zabytku sakralnego według rozdz. 4 Kulturminneslagen (pol. Prawo o pamiątkach kultury) ponieważ został wzniesiony do końca 1939 (3 §)[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Drewniany kościół został zbudowany w zach. Szwecji w miejscowości Seglora (stąd nazwa) koło Borås w latach 1729-1730. W latach 1785-1786 dobudowano do kościoła wieżę i zakrystię. Wieża została wzniesiona w formie archaizującej, co uważano wówczas za anachronizm, jako że obowiązującym stylem był gustawiański klasycyzm. W tym samym okresie umieszczono we wnętrzu kościoła nowy ołtarz, dzieło firmy "H. Fabriqueren" Åhwall z Borås. Malowidła (sceny z życia Jezusa) wykonał Sven Wernberg w latach 1734-1735.
Kiedy Artur Hazelius zakładał Skansen, chciał, żeby znalazł się w nim również kościół. Dyskutowano przy tym czy ma być to kopia jakiegoś istniejącego kościoła czy oryginalny kościół. Akurat w miejscowości Seglora otwarto w 1903 nowo wybudowany kościół kamienny a dotychczasowy drewniany stał się zbyteczny.
W 1916 doszło do zawarcia porozumienia między radą parafialną Seglory a Muzeum Nordyckim w Sztokholmie w sprawie sprzedaży drewnianego kościoła i przeniesienia do Sztokholmu. Przy okazji przeprowadzono prace wykopaliskowe, w trakcie których okazało się, że pod kościołem znajdują się zwęglone resztki średniowiecznego kościoła oraz zbiór monet, prawdopodobnie z XIII w.
26 maja 1918 kościół z Seglory znalazł się w Sztokholmie i został powtórnie konsekrowany W nadchodzących latach stał się on bardzo popularny jako miejsce zawierania ślubów. Pierwszy ślub miał miejsce już 9 czerwca 1918. Wśród osobistości, które brały wówczas ślub w kościele wymienić można znanego polityka Gunnara Hedlunda. W kościele sprawowano również nabożeństwa i organizowano koncerty.
W 1962 w kościele zamontowano organy, pochodzące z parafii Film w diecezji Uppsala. Były one zbudowane w 1778 przez Jonasa Ekengrena i używane do 1872, kiedy zostały zastąpione przez nowe organy. Służyły przez kilka lat jako organy szkolne po czym zostały sprzedane do Muzeum Nordyckiego w Sztokholmie i tam powtórnie zmontowane w 1929. W 1959 roku rada muzeum postanowiła przenieść organy do kościoła z Seglory, żeby zastąpić te, które były w nim dotychczas.
Obecnie w kościele są sprawowane nabożeństwa jedynie w wybrane niedziele i dni świąteczne. Organizowane są też koncerty. Można również, tak jak kiedyś, zamówić ślub lub chrzest[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Podstawowym budulcem kościoła z Seglory jest drewno. Fundamenty natomiast są kamienne (gnejs). Dach i zewnętrzne ściany są wykończone gontem dębowym, nasączonym dziegciem i pomalowane na ciemnoczerwony kolor. Była to tradycja sięgająca jeszcze XVI wieku. W XIX wieku zaczęto stosować czarny dziegieć.
Wewnątrz kościół jest pomalowany na biało a jego wnętrze sprawia wrażenie jednorodności, pomimo że poszczególne elementy wyposażenia pojawiały się w różnym czasie.
Na suficie znajdują się, wspomniane już, malowidła Svena Wernberga z 1735. Nad prezbiterium są to sceny z życia Jezusa, umieszczone zgodnie z ruchem wskazówek zegara natomiast w części środkowej sufitu jest wszystkowidzące Oko Opatrzności w jasnoczerwonym trójkącie z wpisanym tetragramem – hebrajskim zapisem imienia Boga.
W kościele nadal znajduje się oryginalny ołtarz z 1780. Obok niego stoi złoty zegar z 1861. Wcześniej do pomiaru czasu pastor wykorzystywał klepsydrę.
Najstarszym elementem wyposażenia jest ambona pochodząca z wcześniejszego kościoła, wykonana ok. 1700.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sveriges riksdag: Svensk författningssamling (SFS) Lag (1988:950) om kulturminnen m.m.. [dostęp 2012-02-25]. (szw.).
- ↑ Skansen: Seglora kyrka. [dostęp 2009-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-11)]. (szw.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kościół z Seglory na stronie Skansen.se. skansen.se. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-11)].