Kościół św. Marcina w Sierakowicach (ceglany)
kościół parafialny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Sierakowice | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kartuskiego | |||||||||||||||||
54°20′45″N 17°53′37″E/54,345833 17,893611 |
Kościół św. Marcina w Sierakowicach – kościół parafialny pod wezwaniem św. Marcina z Tours w miejscowości Sierakowice na Pomorzu Gdańskim, w diecezji pelplińskiej, ceglany, neogotycki, w latach 1903-2010 stanowiący całość z wcześniejszym, drewnianym kościołem św. Marcina, obecnie osobno stojącym w pobliżu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Parafia rzymskokatolicka w Sierakowicach została erygowana w XIV wieku. W latach 1820–1823, w miejscu kościoła wzniesionego w połowie XVII wieku, zbudowano kolejny kościół drewniany. Gdy pod koniec XIX wieku znacząco wzrosła liczba parafian, zaplanowano stopniową budowę nowego, obszerniejszego. W 1903 roku rozebrano drewnianą wieżę i na jej miejscu postawiono drugi, większy, ceglany korpus i wieżę w stylu neogotyckim. W ciągu kolejnych stu lat kilkakrotnie planowano rozebranie części drewnianej i rozbudowę kościoła z cegły, lecz z różnych powodów tego nie zrealizowano[1].
W latach 2010–2011 drewniana część kościoła została przeniesiona kilkadziesiąt metrów dalej, na teren dawnego ogrodu parafialnego i tam zrekonstruowana. Równocześnie na jej miejscu zbudowano z cegły dłuższy korpus wraz z prezbiterium i zakrystią, na podstawie planów zatwierdzonych w 1901 roku[2]. Kościół ceglany św. Marcina stanowi jeden z elementów Parku Kulturowego Ośmiu Błogosławieństw w Sierakowicach[3].
Wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Wszystkie historyczne elementy wnętrza kościoła św. Marcina w Sierakowicach, z wyjątkiem krucyfiksu w kruchcie, zostały przeniesione do kościoła drewnianego. W związku z tym, od tego czasu do 2017 roku trwa wyposażanie kościoła ceglanego. Jego wystrój całkowicie odstaje od neogotyckiej bryły i nawiązuje do stylistyki posoborowej. Zdaniem autora wnętrza, Jarosława Wójcika, właściciela Pracowni Plastycznej w Sierakowicach, sklepienie swym kształtem oraz rozplanowaniem oświetlenia ma przypominać Namiot Spotkania. We wnętrzu nowego ołtarza znajduje się portatyl ze starego, drewnianego ołtarza. W prezbiterium dominuje mozaika przedstawiająca Oblicze Chrystusa z Całunu Turyńskiego[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przebudowa kościoła św. Marcina w Sierakowicach [online], www.pswmarcina.pelplin.opoka.org.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-01] (pol.).
- ↑ Wojciech Drewka , Sierakowice. Z jednego dwa kościoły [online], Express Kaszubski [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ A. Rybakowska-Król , Park Kulturowy Ośmiu Błogosławieństw w Sierakowicach [online], www.szwajcaria-kaszubska.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ Opis wystroju wnętrza kościoła św. Marcina w Sierakowicach [online], www.pracowniajw.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-02] (pol.).