Przejdź do zawartości

Kolędnicy misyjni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przedstawienie tradycji w XVII wieku

Kolędnicy misyjni – zwyczaj bożonarodzeniowy, rozpowszechniony w wielu krajach. Wywodzi się ze średniowiecznych dramatów na święto Trzech Króli[1][2], które powstały w XIV wieku[3] i spopularyzowały się w XVI wieku[1]. Kolędnicy misyjni, przebrani za Trzech Mędrców z Gwiazdą Betlejemską na ramionach, chodzą od domu do domu i śpiewają kolędy[1][3].

Zwyczaj znany jest m.in. na Alasce, Austrii, Finlandii, Niemczech, Anglii, Włoszech, Litwie, Meksyku, Norwegii, Polsce, Rosji, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tradycja prawdopodobnie narodziła się wśród grup uczniów w XIV wieku[3].

Pierwsze wiadomości o naśladowaniu procesji Mędrców pochodzą z legendy karmelity Jana z Hildesheim[4].

W 1522 zwyczaj został zakazany w Innsbrucku[4].

Tradycja przetrwała do XIX wieku[4], ale wróciła do mody w latach pięćdziesiątych XX wieku jako forma finansowania przez Watykan projektów w krajach potrzebujących[3][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Gerry Bowler: Dizionario universale del Natale. Rzym: Newton & Compton, 2003, s. 286.
  2. Polityka - Google Książki [online], google.pl [dostęp 2024-04-23].
  3. a b c d Das Stern – oder Dreikönigsingen zählt zu den ältesten katholischen Bräuchen.. wasistwas.de. [dostęp 2018-04-06]. (niem.).
  4. a b c Sternsinger historisch und aktuell, in: Heilige Drei Könige. heilige-dreikoenige.de. [dostęp 2018-04-06]. (niem.).
  5. Polityka - Google Książki [online], google.pl [dostęp 2024-04-23].