Kombatant
Kombatant − dosłownie towarzysz broni. Słowo pochodzi z języka francuskiego i oznacza członka regularnych formacji wojskowych, ew. ruchu oporu. W znaczeniu potocznym jest to były żołnierz, partyzant lub uczestnik ruchu oporu.
Kombatanci w Polsce[edytuj]
Według polskiej ustawy o kombatantach, kombatantami są osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.
W świetle tej ustawy kombatantami nie są m.in. osoby, które:
- kolaborowały z okupantem sowieckim w latach 1939-1941,
- kolaborowały z okupantem niemieckim w latach 1939-1945,
- pracowały w latach 1944-1956 w organach zwalczających organizacje oraz osoby działające na rzecz suwerenności i niepodległości Polski:
- w NKWD lub innych organach represji Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
- w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich,
- w jednostkach organizacyjnych lub na stanowiskach związanych ze stosowaniem represji:
- w organach prokuratury i prokuraturze wojskowej,
- w sądownictwie powszechnym lub wojskowym,
- w służbie więziennej,
- dla organów bądź jednostek organizacyjnych PPR lub PZPR.
Polskim urzędem centralnej administracji rządowej, powstałym 1991 roku w celu zapewnienia kombatantom oraz ofiarom represji wojennych i okresu powojennego XX w. niezbędnej pomocy i opieki oraz należnego im szacunku i pamięci jest Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Zobacz też[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- Leksykon wiedzy wojskowej. Marian Laprus [red.]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 169-170. ISBN 83-11-06229-3.
- Ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1255)
- Słownik Wyrazów Obcych: kombatant
