Komora grupowa KG-12

Widok ściany komory grupowej KG-12

Widok narożny komory grupowej KG-12

Widok dolny komory grupowej KG-12

Widok rękawa i "szybki" komory grupowej KG-12

Widok wewnątrz komory grupowej KG-12 (rękaw)

Widok wewnątrz komory grupowej KG-12 (piecyk)

Widok wewnątrz komory grupowej KG-12

Komora grupowa KG-12 – przyrząd służący do sprawdzania szczelności i dopasowania masek przeciwgazowych. Sprawdzenie odbywa się poprzez włożenie głowy (w masce przeciwgazowej) przez kołnierz do środka komory aż od ramion.

Budowa

Komora właściwa wykonana jest w kształcie prostopadłościanu, z tkaniny powlekanej PCV (Plavil). Na każdej ze ścian wykonane są po trzy rękawy z tkaniny dwustronnie gumowanej, średnicy 0,35 m. Na jednej ze ścian dodatkowo wykonany jest otwór na piecyk o średnicy 0,086 m., natomiast na przeciwległej ścianie - otwór na rękaw z mieszadłem o średnicy 0,24 m. Objętość komory właściwej wynosi około 3 m³.

W komorze grupowej KG-12 sprawdzenie masek prowadzi się jednocześnie z 12 żołnierzami.

Na stelażu wykonanym z rur metalowych, montuje się piecyk oraz komorę właściwą.

Piecyk służy do wypalania Małych Świec Testowych (MST)i wytwarzania w komorze właściwej wymaganego stężenia środka testującego. Wykonany jest w kształcie rury metalowej z umieszczoną wewnątrz perforowaną płytką. Zamknięcie piecyka stanowi pokrywa z uszczelką gumową i ryglem.

Pokrowce na elementy komory grupowej KG-12 wykonane są z tkaniny powlekanej PCV (Plavil). Komplet składa się z pokrowca na komorę właściwą, pokrowca na piecyk oraz ośmiu półpokrowców na elementy stelaża. Komorę rozwija 4 żołnierzy w czasie około 15-20 minut. Po zakończeniu sprawdzania masek, komorę grupową KG-12 przed zwinięciem wietrzy się w ciągu 3 godzin. Spakowane komory grupowe KG-12 przechowuje się w pomieszczeniach suchych i przewiewnych, wolnych od par i aerozoli środków przeciwchemicznych, paliw płynnych i substancji oleistych. Chroni się je przed bezpośrednim oddziaływaniem promieni słonecznych. Komory układa się na drewnianych kratownicach w odległości nie mniejszej niż 0,1 m od powierzchni podłoża i 0,5 m od powierzchni ścian, urządzeń kanalizacyjnych lub wodociągowych. Komory przechowywane w składnicach i magazynach raz na rok poddaje się przeglądowi technicznemu.

Komora Grupowa KG-12 elementy składowe

Lp.	Nazwa elementu	Ilość
1.	Maszt	4
2.	Poprzeczka	8
3.	Tuleja mocująca	12
4.	Zastrzał	8
5.	Wspornik pionowy	8
6.	Wspornik poziomy dolny	2
7.	Wspornik poziomy górny	2
8.	Uchwyt piecyka	1
9.	Wkręt blokujący	24
10.	Zatyczka 1 45	8
11.	Zatyczka 1 25	24
12.	Naciąg masztu	4
13.	Śledź	4
14.	Łańcuszek	32

Wytwarzanie stężenia CS

Przed sprawdzeniem w komorze pierwszej grupy żołnierzy wytwarza się wymagane stężenie środka testującego przez wypalenie w piecyku komory dwóch świec MST. Następnie wykonuje się 10 – 15 ruchów mieszadłem w celu równomiernego rozprowadzenia aerozolu w całej objętości komory.

W celu podtrzymania wymaganego stężenia środka testującego przed sprawdzeniem w komorze każdej następnej grupy żołnierzy wypala się:

• jedną świecę MST, jeżeli przerwa pomiędzy grupami nie przekracza 10 minut;
• dwie świece MST, jeżeli przerwa między poszczególnymi grupami jest dłuższa, niż 10 minut.

Każdorazowo po wypaleniu świec wyrównuje się stężenie aerozolu CS (2-Chlorobenzylidenomalononitryl) przy pomocy mieszadła.

Właściwości toksyczne środka testującego CS

MST - mała świeca testowa.Używana w KG-12 jako środek do sprawdzania szczelności masek

Środkiem testującym w małych świecach testowych MST jest nitryl kwasu ortochlorobenzylidenomalonowego zwany popularnie CS. Środek ten jest białym (w czasie ogrzewania ciemnieje), krystalicznym proszkiem o ostrym zapachu, którego temperatura wrzenia wynosi 310 – 315°C, zaś topnienia 95°C. Z uwagi na małą prężność par, do skażania powietrza stosuje się go tylko w postaci aerozolu. Umiarkowanie rozpuszcza się w wodzie, benzynie i innych rozpuszczalnikach, słabiej natomiast w alkoholu.

CS w stężeniach rzędu 0,001 mg/dm3 wywołuje silne podrażnienie górnych dróg oddechowych i oczu, przy czym stężenie 0,005 mg/dm3 uważa się za granicę wytrzymałości. Stężenie śmiertelne CS wynosi 25 mg/dm3. Objawy podrażnienia (zatrucia) rozwijają się po bardzo krótkim okresie utajenia wynoszącym, w zależności od stężenia CS, od kilkunastu sekund do kilku minut, wywołuje pieczenie, łzawienie, bóle w nosogardzieli, kichanie, kaszel, obfity wyciek z nosa, ślinotok, nudności i wymioty. Towarzyszą temu bóle głowy i zębów, bóle w uszach, za mostkiem i niekiedy bóle żołądka. W lekkich zatruciach objawy podrażnienia nasilają się w okresie kilkunastu minut po nałożeniu maski p.gaz. lub po wyjściu z atmosfery skażonej. Po upływie 1 – 3 godzin objawy zaczynają ustępować.

Sprawdzanie masek

Pokaz obrony przed BMR

Czas przebywania w KG-12: do 2 minut. Sprawdzanie przeprowadza się kolejno drużynami (obsługami, załogami), plutonami lub całą kompanią. Przybywających do sprawdzenia żołnierzy dzieli się na grupy 12 osobowe. Na komendę prowadzącego sprawdzanie, żołnierze z kolejnych grup podchodzą do rękawów komory grupowej KG-12 i wkładają głowy.

Żołnierze wkładają głowy w taki sposób, aby znalazły się wewnątrz komory i rękawy opadły swobodnie na barki każdego z nich.

Żołnierze przebywają w komorze około 2 minut wykonując, na komendy prowadzącego sprawdzianie, następujące czynności:

• stanie bez ruchu i swobodne oddychanie — 20 s;
• głośne liczenie do dwudziestu — 20 s;
• skręty głowy na boki — 20 s;
• skłony głowy w przód i do tyłu — 20 s.

Po wykonaniu wymienionych czynności, na komendę prowadzącego sprawdzanie, żołnierze wyjmują głowy z komory, skręcają jej rękawy i wykonują krok w tył, po czym przystępują do wykonywania postawionych zadań.

W przypadku wystąpienia objawów podrażnienia oczu i górnych dróg oddechowych żołnierze, po otrzymaniu pierwszej pomocy medycznej, ponownie sprawdzają szczelność i dopasowanie naprawionych lub wymienionych masek.

Warunki bezpieczeństwa

Kategorycznie zabrania się:

• wykorzystywania do sprawdzania masek środków testujących do pomieszczeń typu stałego;
• zamykania namiotu lub tarasowania wyjścia, a w komorze grupowej zaciskania i zawiązywania rękawów na szyi żołnierza;
• używania do sprawdzania masek innych środków testujących niż chloropikryna lub CS;
• odparowywania chloropikryny przez podgrzewanie oraz wytwarzania odpowiedniego stężenia aerozolu CS inaczej niż za pomocą małych świec testujących MST;
• wypalania świec MST poza przeznaczonym do tego celu piecykiem komory grupowej;
• sprawdzania masek w czasie wypalania się świec MST;
• zmieniania wielkości stężeń środków testujących nakazanego w instrukcji sprawdzania masek OPChem.361/89;
• przecierania oczu i twarzy w wypadku wystąpienia objawów podrażnienia środkami testującymi.

Bibliografia

• "Sprawdzanie szczelności i dopasowania masek przeciwgazowych" - OPChem. 361/89;