Konferencja w Casablance
Konferencja w Casablance – tajne rokowania trwające od 14 do 24 stycznia 1943 roku, mające na celu zaplanowanie alianckiej strategii dotyczącej II wojny światowej w Europie. Konferencja odbyła się w hotelu „Anfa” w Casablance. Obecni byli Franklin D. Roosevelt, Winston Churchill oraz Charles de Gaulle.
Józef Stalin również został zaproszony, ale odmówił przybycia, nie mogąc opuścić kraju w czasie, gdy trwała bitwa pod Stalingradem. De Gaulle też początkowo odmawiał przybycia, do czasu, gdy Churchill zagroził, że za przywódcę Wolnych Francuzów uzna Henriego Girauda. Był on również obecny w Casablance i zauważalne było napięcie między dwoma Francuzami w czasie rozmów.
Ustalenia konferencji:
- uznano bezwarunkową kapitulację państw Osi za cel II wojny światowej[1]
- zgodzono się pomóc ZSRR, tworząc drugi front w Europie w 1944 roku
- zgodzono się zająć Sycylię i Włochy
- powołano wspólne dowództwo Wolnych Francuzów przez De Gaulle'a oraz Girauda
- zgodzono się na nasilenie bombardowań Niemiec[2].
Prezydent Roosevelt ogłosił wyniki konferencji Amerykanom w przemówieniu radiowym 12 lutego 1943 roku.
Po niej nastąpiły konferencje: kairska, II kairska, moskiewska, teherańska, jałtańska i poczdamska.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Sobański, Roszczenia Polski wobec RFN w świetle doktryny niemieckiej, Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu, 2019, s. 94, ISBN 978-83-60038-70-3.
- ↑ Jan Palmowski Słownik najnowszej historii świata 1900-2007, 2008, tom I, str. 144