Konferencja w Casablance

Prezydent USA F. D. Roosevelt oraz Premier Wielkiej Brytanii W. Churchill

Konferencja w Casablance – tajne rokowania trwające od 14 do 24 stycznia 1943 roku, mające na celu zaplanowanie alianckiej strategii dotyczącej II wojny światowej w Europie. Konferencja odbyła się w hotelu „Anfa” w Casablance. Obecni byli Franklin D. Roosevelt, Winston Churchill oraz Charles de Gaulle.

Józef Stalin również został zaproszony, ale odmówił przybycia, nie mogąc opuścić kraju w czasie, gdy trwała bitwa pod Stalingradem. De Gaulle też początkowo odmawiał przybycia, do czasu, gdy Churchill zagroził, że za przywódcę Wolnych Francuzów uzna Henriego Girauda. Był on również obecny w Casablance i zauważalne było napięcie między dwoma Francuzami w czasie rozmów.

Ustalenia konferencji:

• zażądano bezwarunkowej kapitulacji państw Osi
• zgodzono się pomóc ZSRR, tworząc drugi front w Europie w 1944 roku
• zgodzono się zająć Sycylię i Włochy
• powołano wspólne dowództwo Wolnych Francuzów przez De Gaulle'a oraz Girauda
• zgodzono się na nasilenie bombardowań Niemiec.

Prezydent Roosevelt ogłosił wyniki konferencji Amerykanom w przemówieniu radiowym 12 lutego 1943 roku.

Po niej nastąpiły konferencje: kairska, teherańska, jałtańska i poczdamska.