Korszów
Na mapach: 
48°40′23″N 25°01′15″E/48,673056 25,020833
48°40′23″N 25°01′15″E/48,673056 25,020833
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
14,1 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Kod pocztowy |
78240 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°40′23″N 25°01′15″E/48,673056 25,020833
| |||
Korszów – wieś w rejonie kołomyjskim obwodu iwanofrankiwskiego. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Korszów w powiecie kołomyjskim województwa stanisławowskiego. Wieś liczy 2365 mieszkańców.
W latach 1943-1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 17 Polaków[1].
Znajduje się tu powstała w XIX w. stacja kolejowa Korszów, położona na linii Lwów – Czerniowce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Z. Krzeczunowicz, właściciel dóbr tabularnych Korszów w 1874 otrzymał od c. k. ministrów austriackich i węgierskich przedkoncesję do budowania kolei od Buczacza przez Obertyn, Korszów, Delatyn do Szigeftu na Węgrzech[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- zamek[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 246, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Haliczanin : kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Galicyi i ilustrowany humorystyczny noworocznik „Szczutka” na rok Pański 1875. Lwów, 1875, s. 116.
- ↑ Władysław Łoziński: Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, s. 98.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Korszów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Korszów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 424.