Korzeniowszczyzna (obwód miński)
53°01′32″N 26°47′43″E/53,025556 26,795278._%D0%A1%D1%8F%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B1%D0%B0_%D0%9C%D0%B0%D1%80%D1%86%D1%96%D0%BD%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D1%96%D1%85_(01).jpg) dawny dwór Marcinkowskich w stanie współczesnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222641 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°01′32″N 26°47′43″E/53,025556 26,795278
| |
Korzeniowszczyzna (biał. Каранеўшчына, Karanieuszczyna; ros. Кореневщина, Korieniewszczina) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Czerwona Gwiazda, nad Bałwanką.
Współcześnie w skład wsi wchodzą dawne miejscowości: wieś i folwark Korzeniowszczyzna, wieś Kasinty (Kasiuty) oraz zaścianek Przechody[a][1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. folwark Korzeniowszczyzna i wieś Prochody (Przechody) położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie słuckim.
W dwudziestoleciu międzywojennym miejscowości leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie nieświeskim[b], w gminie Hrycewicze[2]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco[2]:
| Liczba mieszkańców |
Budynki | Narodowość | Wyznanie | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polacy | Białorusini | Żydzi | inna[c] | rzymskokatolickie | prawosławne | mojżeszowe | |||
| wieś Korzeniowszczyzna | 132 | 25 | – | 132 | – | – | – | 132 | – |
| folwark Korzeniowszczyzna | 41 | 3 | 36 | 4 | – | 1 | 32 | 9 | – |
| wieś Kasinty | 179 | 31 | – | 174 | 5 | – | – | 174 | 5 |
| folwark Przechody | 17 | 2 | – | 17 | – | – | – | 17 | – |
| zaścianek Przechody | 27 | 3 | 18 | 9 | – | – | 14 | 13 | – |
Położone były wówczas przy granicy ze Związkiem Sowieckim. Na początku lat 20. mieściły się tutaj placówki 29 Batalionu Celnego (Korzeniowszczyzna, Kasiuty i Przechody) i 29 Batalionu Straży Granicznej (Korzeniowszczyzna i Kasiuty), a w latach 1925-1939 strażnica KOP „Korzeniowszczyzna”.
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ponadto istniał także folwark Przechody, którego zabudowania nie przetrwały do czasów współczesnych
- ↑ do 1920 w powiecie słuckim
- ↑ Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Hrycewicze było 5 Ukraińców i 3 Rosjan. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapa WIG Nieśwież. [dostęp 2023-12-31]. (pol.).
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Korzeniowszczyzna (2), pow. słucki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 131.
- Prochody (6), pow. słucki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 45.
- Mapa WIG Nieśwież. [dostęp 2023-12-31]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2023-12-31]. (ros. • biał.).