Koun sa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koun sa 고운사
Ilustracja
Fragment klasztoru
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

góra Tŭng'un

Rodzaj klasztoru

Klasztor buddyjski

Właściciel

chogye

Typ zakonu

męski

Założyciel klasztoru

Ŭisang

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

681

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koun sa 고운사”
Ziemia36°27′30″N 128°45′02″E/36,458333 128,750556

Koun sa (고운사 Klasztor Samotnego Obłoku) – koreański klasztor.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Klasztor został wybudowany przez wybitnego mnicha Ŭisanga (625-702) na górze Tŭng'un, w dość odosobnionej dolinie[1][2]. Pierwotnie klasztor był znany pod tą samą nazwą, mającą jednak inne znaczenie - Wysoki Obłok. Ta zmiana znaczenia nastąpiła po jego odnowieniu[3] przez Choi Chiwona, który znany był jako Koun. Gdy Pusok - główny klasztor szkoły hwaŏm - zaczął podupadać, jego miejsce zajął właśnie Koun, który ostatecznie rozrósł się do potężnego klasztoru składającego się z ok. 360 budynków.

Klasztor odnawiano w okresie Koryŏ dwukrotnie - najpierw w 948 roku a następnie w roku 1018.

W czasie japońskiej inwazji na Koreę w latach 1592-1598, klasztor ocalał, mimo że był wykorzystywany jako wysunięta baza mnisich partyzantów prowadzonych przez mistrza sŏn Sŏsana Taesę (1520-1604) i jego ucznia Samyŏnga Yujŏnga (1543-1610)[2].

Mimo szczęśliwego ocalenia klasztoru w czasie inwazji japońskiej, nie uniknął on tragicznego pożaru w 1835 roku, który strawił prawdopodobnie wszystkie budynki. Mimo tego zdecydowano się na jego obudowę. W latach 70. XX wieku kolejny pożar zniszczył kilka budynków, które także zostały odrestaurowane.

Znane obiekty[edytuj | edytuj kod]

  • Sŏkjo Sŏkgayŏrae Jwasang (buddyjski posąg - Narodowy Skarb nr 246)
  • Budynek Yŏnsujŏn jest unikatowym budynkiem, gdyż został wybudowany jako przechowalnia Ŏchŏp (genealogicznych rejestrów królewskich rodzin) w 1774 roku. Jego styl jest konfucjański, a nie buddyjski jak reszta budynków klasztoru.
  • trzykondygnacyjna pagoda

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Droga (czasami ścieżka) do klasztoru rozciąga się na 12 kilometrów
  2. a b Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 174
  3. Wybudował dwa pawilony: Kaunru i Uhwaru

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Eastward Books, Seul, Korea, str. 330 ISBN 89-952155-4-2

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]