Kościół św. Augustyna w Bratoszewicach

Kościół Świętego Augustyna
	nr rej. R-4-I-4 z dnia 10.09.1947 oraz A/4 z 27.05.1967
	kościół parafialny
	; widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Miejscowość	Bratoszewice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Augustyna
Wezwanie	Świętego Augustyna
Historia
Data zakończenia budowy	koniec XV wieku
Aktualne przeznaczenie	Kościół parafialny
Data zniszczenia; • przez	1655; pożar
Data odbudowy	1696
Dane świątyni
Styl	późny gotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Augustyna
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Kościół Świętego Augustyna
	Położenie na mapie powiatu zgierskiego Kościół Świętego Augustyna
	Położenie na mapie gminy Stryków Kościół Świętego Augustyna
	51°55′43,08″N 19°39′08,05″E/51,928633 19,652236
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Świętego Augustyna – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu strykowskiego archidiecezji łódzkiej.

Historia

Jest to murowana świątynia, wzniesiona w stylu gotyckim pod koniec XV wieku, następnie została obrabowana i spalona przez Szwedów, potem w 1696 roku została odbudowana. Od strony południowej została dobudowana murowana kaplica. W latach 1898–1901 kościół został gruntownie przebudowany, według projektu architekta Konstantego Wojciechowskiego. Została wtedy dobudowana kaplica południowa, kruchta zachodnia, zostały podwyższone mury kościoła razem z wybudowaniem nowych sklepień, zostały odrestaurowane szczyty i kościół otrzymał nowy dach.

Architektura

Świątynia reprezentuje styl późnogotycki, składa się z jednej nawy, posiada wydłużony kształt oraz krótkie, węższe, półkoliście zamknięte prezbiterium. Z lewej i prawej strony nawy są umieszczone dwie neogotyckie kaplice, przy nich od strony wschodniej znajdują się dwie małe ćwierćkoliste przybudówki z przeznaczeniem na zakrystię i skarbczyk. Przy nawie od strony zachodniej jest umieszczona neogotycka kruchta. Ponad półkolistą tęczą znajduje się krucyfiks z XVIII wieku odrestaurowany w 2003 roku. Świątynia jest oszkarpowana. Jej fasada jest zwieńczona schodkowym szczytem dwukrotnie przebudowanym: pod koniec XVII wieku i w 1898 roku – ozdobionym płycinami zamkniętymi półkoliście oraz dwoma oknami w kształcie owalu. Dach nad nawą jest dwuspadowy i ozdobiony jest wieżyczką na sygnaturkę, nad prezbiterium znajduje się dach stożkowy. W latach 1994–1996 została wymieniona konstrukcja dachowa i całość została pokryta blachą miedzianą. W 2001 roku zostało zainstalowane elektryczne ogrzewanie podłogowe. W 2003 roku została położona murowana posadzka.

Wyposażenie

Do wyposażenia świątyni należą: 2 ołtarze boczne późnobarokowe z XVIII wieku mieszczące obrazy: Dzieciątka Jezus w sukience z XIX wieku. oraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z drugiej połowy XVII wieku (jest umieszczony w sukienkach z końca XVII wieku). W neogotyckim ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Augustyna z XVIII wieku, później przemalowany. Ambona pochodzi z końca XVIII wieku i w 2003 roku została odrestaurowana. W neogotyckich stallach boki, drzwiczki i zwieńczenie w kształcie fryzu herbowego z początku XVI wieku, zostało całkowicie odrestaurowane w 2003 roku. Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem pochodzi z XVII wieku i w 1951 roku został odrestaurowany. Trzy marmurowe płyty nagrobne Zofii Bratoszewskiej, Doroty z Orłowskich Bratoszewskiej i zatarta z herbem Gryf reprezentują styl renesansowy. Cztery witraże zostały wykonane na początku XX wieku i w latach 2001–2003 zostały uzupełnione o siedem nowych reprezentujących styl nawiązujący do obecnych. Ornat z bokami ze złotolitego pasa polskiego pochodzi z XVIII wieku, a drugi z bokami pochodzi z tego samego wieku^[2].