Kościół św. Jana w Świerczynkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Jana Chrzciciela
w Świerczynkach
A/317 z 13 lipca 1936
kościół parafialny
Ilustracja
Widok południowej elewacji kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Świerczynki

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Świerczynkach

Wezwanie

św. Jana Chrzciciela

Położenie na mapie gminy Łysomice
Mapa konturowa gminy Łysomice, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Świerczynkach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Świerczynkach”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Świerczynkach”
Położenie na mapie powiatu toruńskiego
Mapa konturowa powiatu toruńskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Chrzcicielaw Świerczynkach”
Ziemia53°05′54″N 18°31′39″E/53,098333 18,527500

Kościół św. Jana Chrzciciela w Świerczynkach – gotycki kościół z przełomu XIII i XIV w. w Świerczynkach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół powstał prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w., uległ przebudowie w XVIII w., był także restaurowany w pierwszej połowie XIX w. i w 1914 roku. W 1415 roku wieś wraz ze świątynią przeszła na własność toruńskich benedyktynek, które opiekowały się nim do 1834 roku[potrzebny przypis].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany w stylu gotyckim, z elementami późniejszymi (m.in. okna, górna kondygnacja wieży i przypory nawy). Jest murowany z cegły i głazów narzutowych, jednonawowy z nieco węższym prezbiterium i wieżą od zachodu, częściowo wtopioną w korpus. Prezbiterium jest dwuprzęsłowe, zamknięte od wschodu wielobocznie. Elewacje są opięte skarpami, przy korpusie wydatnymi, skośnymi. Skarpy prezbiterium są jednouskokowe, wyrastające ponad koronę murów i zwieńczone pinaklami. Okna prezbiterium i korpusu są zamknięte półkoliście.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wewnątrz wyposażenie barokowe głównie z przełomu XVII i XVIII w. Ołtarz główny architektoniczny, dwukondugnacyjny na wysokim cokole. W kondygnacji dolnej w polu głównym późnogotycka rzeźba Matka Boska z Dzieciątkiem w typie Regina Coeli z 3 ćwierci XV wieku, w sukienkach srebrnych z przełomu XVII i XVIII w., po bokach w polach oddzielonych kręconymi kolumienkami święci Jan Nepomucen i Kazimierz. W górnej kondygnacji pośrodku późnogotycka rzeźba Pietas Domini z początku XVI w., w polach bocznych oddzielonych kolumienkami święci Jan Chrzciciel i Jan Ewangelista. Na belkowaniu między kondygnacjami dwie hermy z popiersiami niezidentyfikowanego biskupa i św. Jana Chrzciciela. W zwieńczeniu przedstawienie Chrystusa Salwatora. Po bokach ołtarza uszaki z motywem liści akantu.

Poza tym z tego samego okresu ambona, chrzcielnica z baldachimem, dwa ołtarze boczne i stalle. W prezbiterium rzeźba Pieta z około 1370-80 roku.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]