Kościół św. Wojciecha i św. Jerzego w Zatorze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół
św. Wojciecha i św. Jerzego
A-1156/M z 15 stycznia 1970[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Zator

Adres

Plac Kościuszki 3

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie Zatora
Mapa konturowa Zatora, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Wojciecha i św. Jerzego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Wojciecha i św. Jerzego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Wojciecha i św. Jerzego”
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego
Mapa konturowa powiatu oświęcimskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Wojciecha i św. Jerzego”
Położenie na mapie gminy Zator
Mapa konturowa gminy Zator, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Wojciecha i św. Jerzego”
Ziemia49°59′47,490″N 19°26′22,333″E/49,996525 19,439537
Strona internetowa

Kościół św. Wojciecha i św. Jerzegorzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się przy pl. Kościuszki 3 w Zatorze, w powiecie oświęcimskim województwa małopolskiego.

Zabytkowy kościół parafialny sprzed 1393 roku, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół parafialny zbudowany przed 1393 rokiem w miejscu starszego. W 1836 roku restaurowany przez Annę z Tyszkiewiczów Potocką-Wąsowiczową według projektu Franciszka Marii Lanciego. W latach 1956–1973 ponowna zmiana układu wnętrza[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek murowany z kamienia i cegły, gotycki, trójnawowy, orientowany. Prezbiterium trójbocznie zamknięte, węższe od nawy głównej, nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Wieża nad zachodnim przęsłem nawy północnej[2]. Obok kościoła grobowiec księżnej Apolonii Poniatowskiej, właścicielki dóbr zatorskich w XVIII/XIX w. W krypcie pod kościołem spoczywają kolatorzy zatorskiej świątyni m.in. Anna Potocka (1779–1867) i jej mąż gen. Stanisław Dunin Wąsowicz, adiutant Napoleona I oraz Maurycy Eustachy Potocki i Ludwika Potocka.

Wyposażenie wnętrza[edytuj | edytuj kod]

  • neogotycki ołtarz główny z 1886 roku[2];
  • gotycki dzwon z XV wieku[2];
  • chrzcielnica brązowa z 1462 roku[2];
  • droga krzyżowa autorstwa słowackiego malarza Bohuna;
  • obraz Chrystusa w koronie cierniowej;
  • chór organowy modernistyczny. Organy dwuwieżowe, piszczałkowe o barokowym brzmieniu, nowoczesne.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]