Przejdź do zawartości

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu
A/2070/834 z 27.12.1960[1]
kościół filialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Kościelec (województwo dolnośląskie)

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Małuszowie

Wezwanie

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Położenie na mapie gminy Krotoszyce
Mapa konturowa gminy Krotoszyce, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu”
Położenie na mapie powiatu legnickiego
Mapa konturowa powiatu legnickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kościelcu”
Ziemia51°08′56,1″N 16°08′13,1″E/51,148917 16,136972

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusarzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Małuszowie dekanatu Legnica Zachód diecezji legnickiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzmiankowany w 1321, ale wybudowany w 2. połowie XIII w. Był przebudowany i powiększony w XVIII w., z wykorzystaniem starszych fragmentów, jako ewangelicki tzw. kościół ucieczkowy, remontowany w XIX w. i w latach 1960-1962.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Jest świątynią orientowaną, murowaną z kamienia, jednonawową, z oskarpowaną wieżą od zachodu. Trójboczne zakończenie części wschodniej obejmuje krótkie prostokątne w rzucie prezbiterium i towarzyszące mu zakrystię oraz przybudówki. Wewnątrz dwa rzędy słupów podtrzymują empory i drewniany strop. Zachowały się rzeźbiona ambona, chrzcielnica i dwuprzęsłowa loża kolatorska z końca XVII w., oraz szereg płyt nagrobnych z XVII-XVIII w.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 98 [dostęp 2016-09-28].
  2. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 160. ISBN 83-213-4366-X.