Przejdź do zawartości

Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim
Zabytek: nr rej. 413 z dnia 2.04.1963
kościół ob. nieczynny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bytom Odrzański
ul. Kościelna

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Położenie na mapie Bytomia Odrzańskiego
Mapa konturowa Bytomia Odrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie gminy Bytom Odrzański
Mapa konturowa gminy Bytom Odrzański, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Bytomiu Odrzańskim”
Ziemia51°43′46,7″N 15°49′40,9″E/51,729639 15,828028

Kościół ewangelicki – dawna świątynia protestancka znajdująca się w mieście Bytom Odrzański, w województwie lubuskim.

Świątynia została wzniesiona w stylu barokowym w latach 1744-1746. Kościół został założony na planie prostokąta, od strony północnej do świątyni wchodziło się przez zachowany z budynku gimnazjum protestanckiego (Schönaichianum-Carolatheum) renesansowy półkolisty portal między parami półkolumn korynckich zwieńczony kartuszami herbowymi rodów szlacheckich (od lewej) von: Schönaich (L) i Landskron (P). We wnętrzu zostały zamontowane dwukondygnacyjne empory podparte filarami, na których mogło się zmieścić 1200 osób a także kościół otrzymał bogato zdobione wyposażenie w stylu barokowym. W latach 1859–1860 od strony południowej do świątyni została dobudowana wysoka wieża o czterech kondygnacjach (najwyższa kondygnacja przechodziła w ośmiokąt) zwieńczona dachem namiotowym, na której zostały umieszczone cztery dzwony (dwa z nich zostały zdemontowane na cele wojenne w 1917 roku). Zapewne w tym czasie do wschodniej ściany świątyni została dobudowana zakrystia. W 1878 roku budowla została wyposażona w nowe organy, a w 1896 roku z okazji jubileuszu 150-lecia, świątynia została odnowiona. Ponownie kościół został wyremontowany w 1928 roku (wymieniono wtedy pokrycie dachowe i powstały nowe elewacje). Po 1945 roku świątynia ewangelicka nie była użytkowana i stopniowo popadła w ruinę (wnętrze zostało zdewastowane). Na przełomie XX i XXI wieku zostało zabezpieczone pokrycie dachowe, a w 2006 roku świątynię kupiła fundacja archeologiczna w celu ulokowania w świątyni magazynów[1]. Od 2018 roku trwa przebudowa na Centrum Historyczno-Kulturalne.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]