Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu

Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
	nr rej. A/272/1 z dnia 09.09.1991 r.
	kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Kamieniec
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jakuba Większego w Kamieńcu
Wezwanie	św. Jakuba Większego
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1722
Data zakończenia budowy	1724
Data odbudowy	1902; 1931; 1948; 2002
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
	Położenie na mapie powiatu gnieźnieńskiego Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
	Położenie na mapie gminy Trzemeszno Kościół św. Jakuba Większego w Kamieńcu
	52°32′46″N 17°57′54″E/52,546111 17,965000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Jakuba Większego w Kamieńcu – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Kamieniec w powiecie gnieźnieńskim.

Historia

Świątynia wybudowana w latach 1722–1724. Wzniesiona z fundacji Jana Cieńskiego zakonnika trzemeszeńskiego. Remontowana w 1902, 1931 – dach został na nowo pokryty i 1948 roku. Poddany restauracji w 2002 roku.

Architektura i wyposażenie

Świątynia drewniana, o jednej nawie, posiadająca konstrukcję zrębową. Orientowana, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego. Boczne kaplice, czworoboczne, tworzą pozorny transept. Prezbiterium o szerokości nawy, zamknięte trójbocznie z dwiema wąskimi zakrystiami z lewej i prawej strony. Wieża posiada konstrukcję słupowo–ramową, o trzech kondygnacjach, mająca kruchtę w przyziemiu. Zakończona gontowym dachem ostrosłupowym. Dach o jednej kalenicy, pokryty gontem. W części środkowej wieżyczka na sygnaturkę, zakończona ostrosłupowym daszkiem gontowym. Wewnątrz sufit płaski z fasetą. Chór muzyczny z 2 połowy XIX wieku, podparty dwoma słupami z rokokowym prospektem organowym z 2 połowy XVIII stulecia. Belka tęczowa ozdobnie wygięta z późnogotycką Grupą Ukrzyżowania z połowy XVI stulecia. Ołtarz główny i ambona późnobarokowe z lat 1722–1724. Ołtarze boczne barokowe z 2 połowy XVII stulecia.

Bibliografia