Krum Kolew

Krum Kolew
Крум Колев
Pełne imię i nazwisko	Крум Недев Колев
Data urodzenia	24 lipca 1890
Data śmierci	27 kwietnia 1970
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 22 stycznia 1935; do 21 kwietnia 1935
Poprzednik	Petyr Midilew
Następca	Raszko Atanasow

Krum Kolew
Крум Колев
	generał major
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1890 ; Wielkie Tyrnowo
Data i miejsce śmierci	27 kwietnia 1970 ; Sofia
	Przebieg służby
Lata służby	1910–1935
Siły zbrojne	Armia Carstwa Bułgarii
Główne wojny i bitwy	I wojna bałkańska,; II wojna bałkańska,; I wojna światowa

Krum Nedew Kolew (bułg. Крум Недев Колев, ur. 24 lipca 1890 w Wielkim Tyrnowie, zm. 27 kwietnia 1970 w Sofii^[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, w roku 1935 minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii.

Życiorys

W 1910 ukończył szkołę wojskową w Sofii, awansowany we wrześniu 1910 na stopień podporucznika. Rozpoczął służbę w 20 pułku piechoty. W czasie wojen bałkańskich dowodził kompanią w 5 pułku piechoty. W czasie I wojny światowej dowodził batalionem w 12 pułku piechoty^[1].

Po zakończeniu wojny służył w wojskach ochrony pogranicza, jako dowódca odcinka, skąd przeszedł na stanowisko administracyjne w ministerstwie wojny^[1]. W 1930 objął dowództwo 21 pułku piechoty, a w 1933 – 9 pułku piechoty. Od 1934 komendant szkoły oficerów piechoty w Sofii^[1]. W tym samym roku jako jeden z przywódców Związku Wojskowego zaangażował się w przygotowania do zamachu stanu^[1]. Po zamachu komendant Akademii Wojennej w Sofii, a następnie dyrektor Dyrekcji Odnowy Społecznej. W styczniu 1935 stanął na czele resortu spraw wewnętrznych w rządzie Penczo Złatewa. Podał się do dymisji w kwietniu 1935 i objął funkcję dyrektora Wojskowego Instytutu Geograficznego. Brał udział w przygotowaniach do zamachu stanu, za co stanął przed sądem i został skazany na karę śmierci^[1]. Wkrótce zamieniono mu wyrok na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W 1940 opuścił więzienie w wyniku amnestii^[1].

Po przejęciu władzy przez komunistów we wrześniu 1944 awansowany na stopień generała-majora. Zmarł w 1970 w Sofii.

Awanse

podporucznik (Подпоручик) (1910)
porucznik (Поручик) (1913)
kapitan (Капитан) (1917)
major (Майор) (1920)
podpułkownik (Подполковник) (1925)
pułkownik (Полковник) (1931)
generał major (Генерал-майор) (1944)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 233–234.

Bibliografia

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 233–234.
Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 118.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 233–234.

[1]