Petyr Midilew

Petyr Midilew
Петър Мидилев
Pełne imię i nazwisko	Петър Иванов Мидилев
Data urodzenia	8 listopada 1875
Data śmierci	22 marca 1939
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 19 maja 1934; do 23 maja 1934
Poprzednik	Jordan Kaczakow
Następca	Kimon Georgiew
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 19 maja 1934; do 22 stycznia 1935
Poprzednik	Aleksandyr Girginow
Następca	Krum Kolew
	Multimedia w Wikimedia Commons

Petyr Midilew
Петър Мидилев
	generał major
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1875 ; Sliwen
Data i miejsce śmierci	22 marca 1939 ; Sofia
	Przebieg służby
Lata służby	1897–1920
Siły zbrojne	Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii
Główne wojny i bitwy	I wojna bałkańska,; II wojna bałkańska,; I wojna światowa
	Odznaczenia

Petyr Iwanow Midilew (bułg. Петър Иванов Мидилев, ur. 8 listopada 1875 w Sliwenie, zm. 22 marca 1939 w Sofii^[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, minister sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1934), minister spraw wewnętrznych (1934-1935).

Życiorys

Urodził się w Sliwenie. W 1897 ukończył szkołę wojskową w Sofii, naukę kontynuował w Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu, którą ukończył w 1907^[1]. W czasie wojen bałkańskich służył w sztabie 3 bałkańskiej dywizji piechoty. W 1915 objął stanowisko szefa sztabu 2 trackiej dywizji piechoty, a w 1917 po awansie na stopień pułkownika objął dowództwo 58 pułku piechoty i szefa wydziału operacyjnego 1 Armii^[1]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Sofii. W 1919 objął stanowisko głównego intendenta armii bułgarskiej, a następnie szefa sztabu generalnego^[1]. Działał w Związku Wojskowym, w związku z czym w 1920 został przeniesiony do rezerwy. Następnie zaangażował się w działalność związku oficerów rezerwy^[1]. W 1934 brał udział w przygotowaniach do przewrotu wojskowego. Po przewrocie objął stanowisko ministra sprawiedliwości, a następnie ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa^[1]. Zmarł w 1939 w Sofii.

Był masonem, przez siedemnaście lat (1919-1924, 1927-1939) pełnił funkcję przewodniczącego Wielkiej Loży Bułgarii^[2].

Awanse

podporucznik (Подпоручик) (1897)
porucznik (Поручик) (1901)
kapitan (Капитан) (1904)
major (Майор) (1910)
podpułkownik (Подполковник) (1914)
pułkownik (Полковник) (1917)
generał major (Генерал-майор) (1930)

Odznaczenia

Order za Waleczność IV st., 1 kl. i 2 kl.
Order Zasługi Wojskowej IV st.
Order Świętego Aleksandra II st., III st. z mieczami i V st.
Order za zasługi

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 288–289.
↑ Великият майстор Петър Мидилев – 17 години начело на Великата ложа на България. uglb.bg. [dostęp 2020-09-01]. (bułg.).

Bibliografia

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 288–289.
Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 244.

((Szefowie sztabu generalnego armii bułgarskiej))

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 288–289.

[uglb-2] Великият майстор Петър Мидилев – 17 години начело на Великата ложа на България. uglb.bg. [dostęp 2020-09-01]. (bułg.).

[1]

[2]