Przejdź do zawartości

Krwistoborowik świerkowo-jodłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwistoborowik świerkowo-jodłowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

borowikowce

Rodzina

borowikowate

Rodzaj

krwistoborowik

Gatunek

krwistoborowik świerkowo-jodłowy

Nazwa systematyczna
Rubroboletus rubrosanguineus (Cheype) Kuan Zhao & Zhu L. Yang
Phytotaxa 188(2): 70 (2014)

Krwistoborowik świerkowo-jodłowy (Rubroboletus rubrosanguineus (Cheype) Kuan Zhao & Zhu L. Yang) – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rubroboletus, Boletaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Gatunek ten opisał w 1983 roku Jean-Louis Cheype, nadając mu nazwę Boletus rubrosanguineus. W 2014 r. Kuan Zhao, L. Zhu i L. Yang przenieśli go do rodzaju Rubroboletus[1].

Synonimy[2]:

  • Boletus rubrosanguineus Cheype 1983
  • Suillellus rubrosanguineus (Cheype) Blanco-Dios 2015

Nazwa polska według rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów przy Polskim Towarzystwie Mykologicznym[3]. W internetowym portalu grzybiarzy opisany jest jako borowik orawski Suillellus rubrosanguineus[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Owocnik gruby, jędrny. Jego kapelusz może osiągnąć średnicę do 20 cm. W młodych owocnikach jest półkulisty, z czasem wypukły, w starszych owocnikach płaski. Charakterystyczną cechą jest różowawy brzeg kapelusza. Pory rurek czerwone. Miąższ w kapeluszu i w górnej części trzonu żółty, po uszkodzeniu staje się lekko niebieskawy. Trzon cylindryczny lub bulwiasty. Górna część jego powierzchni jest żółta i czerwono lub pomarańczowo siateczkowana, dolna pomarańczowoczerwona lub różowa, bez siateczki. Świeże owocniki mają grzybowy zapach, wysuszone pachną sianem[4].

Bardzo podobny jest krwistoborowik lubczykowy Rubroboletus legaliae. Ten jednak żyje w symbiozie z drzewami liściastymi[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Azji i Europie Wschodniej, notowany także na kilku stanowiskach we Francji[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2021 r. nie podano jego stanowisk[3], ale stanowiska takie na Orawie i w Beskidzie Sądeckim znaleźli grzybiarze i są opublikowane na internetowym portalu grzybiarzy[4]. W Czechach znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych[6].

Naziemny grzyb ektomykoryzowy żyjący w symbiozie ze świerkiem i jodłą. Występuje w lasach górskich[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-12-04].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2021-12-04].
  3. a b Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-19].
  4. a b c d e Borowik orawski Suillellus rubrosanguineus [online], atlas.grzybiarze.eu. [dostęp 2021-12-04].
  5. Mapa występowania krwistoborowika świerkowo-jodłowego na świecie [online] [dostęp 2021-12-04].
  6. V. Antonín, M. Beran, Z. Bieberová, Červený seznam hub (makromycetů) České republiky [online], Red list of fungi (macromycetes) of the Czech Republic (PDF) (Report). Agency for Nature Conservation and Landscape Protection of the Czech Republic (AOPK ČR), 2007.