Krzysztof Karwicki
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
generał lejtnant |
Krzysztof Dunin-Karwicki (ur. 1757 w Mizoczu, zm. 1813 w Chmielniku, woj. kieleckie) – polski generał lejtnant wojsk koronnych.
W latach 1774-1777 służył w armii koronnej. Następnie złożył dymisję i dopiero w 1789 odkupił od Adama Szydłowskiego szefostwo 1 pułku straży przedniej koronnej i patent generała. Ze swoim pułkiem wziął udział w wojnie 1792 przeciwko Rosji i odznaczył się w bitwie pod Dubienką. Po zwycięstwie targowiczan podał się do dymisji. Tadeusz Kościuszko liczył na jego aktywny udział w powstaniu 1794 i awansował go na generała lejtnanta. Wzywany bezskutecznie do służby, nie wyruszył z zajętego przez Rosjan Wołynia.
Żonaty z Franciszką z Małachowskich, kanclerzanką wielką koronną[1].
Krewny i przyjaciel Tadeusza Czackiego, współpracował z nim na polu oświatowym w swoich rozległych dobrach na Wołyniu i w Kieleckiem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI. Warszawa: 1880-1902, s. 493.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. P. Kosk – Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998