Kucharki
51°48′14″N 17°55′07″E/51,803889 17,918611| wieś | |
 Drewniany kościół pw. Świętej Trójcy z 1754 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
297[2] |
| Strefa numeracyjna |
62 |
| Kod pocztowy |
63-322[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PPL |
| SIMC |
0198479 |
Położenie na mapie gminy Gołuchów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pleszewskiego  | |
| 51°48′14″N 17°55′07″E/51,803889 17,918611[1]
| |
 |
Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane informacje. |
Kucharki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Gołuchów[4].
Wieś położona w dolinie rzeki Trzemnej.
W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kucharki, po jej zniesieniu w gromadzie Gołuchów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Miejscowość, o której wzmiankowano w 1495 roku, lub jak podają inne źródła już w 1288 r. (dziedziczył wtedy Kucharki Świętomir). Dawniej wieś była nazywana Kucharami Rycerskimi. Zasłynęła na dobre w 1613 r., kiedy to odbył się w niej głośny proces o czary. Należała m.in. do Wieniawitów, a od XVI w. do Wczelów i Korabiów Kucharskich. Przed połową XIX w. tutejszy majątek został podzielony na 2 folwarki należące do różnych właścicieli. W 1939 w wyniku walk zginęło tutaj 8 mieszkańców, którzy stawili czynny opór najeźdźcy.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Najcenniejszym zabytkiem jest zrębowy drewniany kościół pw. Świętej Trójcy. Powstał w 1754 r. w miejscu poprzedniego, który spłonął, z fundacji ówczesnego właściciela wsi, stolnika sochaczewskiego Walentego Trąpczyńskiego. Ma nietypowy plan wydłużonego ośmioboku i brak wydzielonego prezbiterium, a na krytym gontami dachu widnieje wieżyczka na sygnaturkę. Wyposażenie wnętrza pochodzi częściowo z XVII i XVIII w. Unikatowa polichromia z XVIII wieku. Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica z XVIII w. z trzema dzwonami, lipa o obw. 430 cm i drewniane ogrodzenie z bramką, wzniesione w 1949 r.
- Położoną w sąsiedztwie plebanię, krytą dachem naczółkowym, zbudowano w 1922 r. o układzie dwutraktowym.
- Dalej na południe, przy drodze do Czechla, znajduje się kościół parafialny Matki Boskiej Częstochowskiej, z pięciokondygnacyjną wieżą z boku, wyróżniający się postmodernistyczną architekturą, przebudowany w latach 1956-58 z budynku gospodarczego.
- Na położonym naprzeciwko cmentarzu pochowano Michała Zawieję, 21-letniego powstańca poległego 04.02.1919 r. w starciu pod Zmyśloną Ligocką.
Obecnie[edytuj | edytuj kod]
- W Kucharkach funkcjonuje 8-klasowa Szkoła Podstawowa i Przedszkole, mające 185-letnią historię.
- We wsi znajduje się Dom Kultury i funkcjonuje Zespół Ludowy "Iwonki"
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64651
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 640 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kucharki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 188.
