Kulawka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kulawka z barwionego szkła

Kulawka, kusztyk, kuszyk – szklany kielich bez podstawy, niemożliwy do odstawienia bez uprzedniego wypicia trunku. Popularny w Polsce w XVII i XVIII wieku.

Kulawki zdobione były kunsztownym rytowaniem. Naczynia często używano jako kielicha wiwatowego, rozbijanego w ochocie po opróżnieniu[1]. Ten typ kielicha był popularny w XVIII w. również w Anglii.

Tak zwane fałszywe kulawki powstawały przez odszlifowanie uszkodzonych stóp starym kielichom[2].

Współcześnie kulawką nazywa się ozdobne naczynie w kształcie rogu do przechowywania i picia trunków, używane przez myśliwych. Podobnie jak staropolskiej kulawki, tej również nie można postawić. Nie zmusza ona jednak do jednorazowego wypicia napoju, gdyż ma zamknięcie i zawieszana jest na rzemieniu.

W starożytnej Grecji znano podobne naczynie do picia winaryton.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przykład toastowej kulawki.
  2. Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Wyd. 5., 2007, s. 220. ISBN 83-01-12365-6.