Kulawka
Kulawka, kusztyk, kuszyk – szklany kielich bez podstawy, niemożliwy do odstawienia bez uprzedniego wypicia trunku. Popularny w Polsce przede wszystkim w XVIII wieku[1].
Kulawki zdobione były kunsztownym rytowaniem. Naczynia często używano jako kielicha wiwatowego, rozbijanego w ochocie po opróżnieniu[2]. Ten typ kielicha był popularny również w Anglii[1].
Tak zwane fałszywe kulawki powstawały przez odszlifowanie uszkodzonych stóp starym kielichom[1].
Współcześnie kulawką nazywa się ozdobne naczynie w kształcie rogu do przechowywania i picia trunków, używane przez myśliwych. Podobnie jak staropolskiej kulawki, tej również nie można postawić. Nie zmusza ona jednak do jednorazowego wypicia napoju, gdyż ma zamknięcie i zawieszana jest na rzemieniu.
W starożytnej Grecji znano podobne naczynie do picia wina – ryton.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 5., 2007, s. 220. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Przykład toastowej kulawki.