Kulon plażowy

Kulon plażowy
	Esacus magnirostris
	(Vieillot, 1818)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	siewkowce
Rodzina	kulony
Rodzaj	Esacus
Gatunek	kulon plażowy
Synonimy
	Œdicnemus magnirostris Vieillot, 1818; Burhinus magnirostris (Vieillot, 1818); Esacus giganteus (Wagler, 1829); Burhinus giganteus (Wagler, 1829); Esacus neglectus (Mathews, 1912); Burhinus neglectus (Mathews, 1912);
	Œdicnemus magnirostris Vieillot, 1818; Burhinus magnirostris (Vieillot, 1818); Esacus giganteus (Wagler, 1829); Burhinus giganteus (Wagler, 1829); Esacus neglectus (Mathews, 1912); Burhinus neglectus (Mathews, 1912);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; Jasnozielone pola są zasiedlane przez kulona plażowego, ciemnozielone przez kulona wielkodziobego
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kulon plażowy^[4] (Esacus magnirostris) – gatunek dużego ptaka z rodziny kulonów (Burhinidae). Występuje na wybrzeżach wschodniej i północnej Australii, w Indonezji, na Półwyspie Malajskim, Andamanach, Filipinach, Nowej Gwinei i innych wyspach południowo-zachodniego Pacyfiku. Nie wyróżnia się podgatunków^[5]^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Wygląd: Nie występuje dymorfizm płciowy. Ma duży i dość gruby dziób z żółtym początkiem i czarnym końcem. Na głowie kontrastowy rysunek. Przez oko przebiega czarny pas, nad nim biały, jednakże kantarek i czoło są normalne (brudnobiałe). Od kącików dzioba biegnie czarna plamka. Beżowy wierzch głowy jak i skrzydła oraz ogon. Na skrzydle dwa paski: biały i czarny. Lotki są ciemniejsze. Dosyć długie, żółte nogi zakończone czarnymi pazurkami.
Wymiary

Biotop: Spokojne plaże, terasy zalewowe, przybrzeżne zatoki i namorzyny.
Zachowanie: Powoli chodzi po plaży, trochę jak czapla, a czasami biegnie na krótkim odcinku.
Głos: Ostre „uiir-lu”.
Pożywienie: Głównie kraby, poza tym inne skorupiaki oraz nadmorskie bezkręgowce.
Lęgi: Wyprowadza jeden lęg. Gniazdo to zagłębienie w ziemi, czasami wyściela je roślinnością. Składa 1 jajo wysiadywane przez minimum 30 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo chwilę po wykluciu. Są zagniazdownikami.

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii NT (bliski zagrożenia). Liczebność światowej populacji szacuje się na co najmniej 6000 osobników. Trend liczebności uznawany jest za spadkowy z powodu niepokojenia przez ludzi i drapieżnictwa inwazyjnych ssaków (np. psów)^[2].

↑ ^a ^b ^c Esacus magnirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Esacus magnirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Beach Stone-curlew. Threatened Species Information. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Burhinidae Mathews, 1912 (1840) - kulony - Thick-knees (Wersja: 2016-04-26). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-11-24].
↑ ^a ^b ^c Hume, R., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Beach Thick-knee (Esacus magnirostris). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-24]. (ang.).

D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Multico, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).