Kuncowszczyzna (rejon klecki)
52°56′37″N 26°52′05″E/52,943611 26,868056 cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Kuncowszczyznie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222645 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°56′37″N 26°52′05″E/52,943611 26,868056
| |
Kuncowszczyzna (biał. Кунцаўшчына, Kuncauszczyna; ros. Кунцевщина, Kuncewszczina) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Morocz.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod zaborami i w II Rzeczypospolitej folwark. W XIX i w początkach XX w. położona była w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie słuckim.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[a], w powiecie nieświeskim[a], w gminie Zaostrowiecze[2]. W 1921 miejscowość liczyła 103 mieszkańców, zamieszkałych w 16 budynkach, w tym 66 Polaków i 37 Białorusinów. 67 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 36 prawosławnego[2].
Położona była wówczas w pobliżu granicy ze Związkiem Sowieckim. Działała tutaj gorzelnia[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w województwach poleskim (1921 - 1926) i nowogródzkim (1926 - 1945) oraz w powiatach słuckim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1926) i nieświeskim (1926 - 1945)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Mapa WIG Siemieżewo. [dostęp 2024-01-08]. (pol.).
-1931_300dpi_bcuj298352-288254.jpg){kind=link}
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kuncowszczyzna (2), pow. słucki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 875.
- Mapa WIG Siemieżewo. [dostęp 2024-01-08]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2024-01-08]. (ros. • biał.).