Kusacz kasztanowaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kusacz kasztanowaty
Crypturellus obsoletus[1]
(Temminck, 1815)[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Nadrząd

ptaki paleognatyczne

Rząd

kusacze

Rodzina

kusacze

Rodzaj

Crypturellus

Gatunek

kusacz kasztanowaty

Synonimy
Podgatunki
  • C. o. cerviniventris (P.L. Sclater & Salvin, 1873)[4]
  • C. o. knoxi Phelps, Jr., 1976[9]
  • C. o. castaneus (P.L. Sclater, 1858)[3]
  • C. o. ochraceiventris (Stolzmann, 1926)[7]
  • C. o. traylori Blake, 1961[10]
  • C. o. punensis (Chubb, 1918)[6]
  • C. o. griseiventris (Salvadori, 1895)[5]
  • C. o. hypochraceus (Miranda-Ribeiro, 1938)[8]
  • C. o. obsoletus (Temminck, 1815)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[11]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kusacz kasztanowaty[12] (Crypturellus obsoletus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kusaczy (Tinamidae), zamieszkujący Amerykę Południową.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Kusacz kasztanowaty występuje w zależności od podgatunku[13][14][12]:

  • C. obsoletus cerviniventris – północna Wenezuela.
  • C. obsoletus knoxi – północno-zachodnia Wenezuela.
  • kusacz rdzawobrzuchy (C. obsoletus castaneus) – wschodnia Kolumbia do północnego Peru.
  • C. obsoletus ochraceiventris – środkowe Peru.
  • kusacz peruwiański (C. obsoletus traylori) – południowo-wschodnie Peru.
  • C. obsoletus punensis – południowo-wschodnie Peru, północna Boliwia.
  • kusacz szarogłowy (C. obsoletus griseiventris) – północno-środkowa Brazylia.
  • C. obsoletus hypochraceus – południowo-zachodnia Brazylia.
  • kusacz kasztanowaty (C. obsoletus obsoletus) – południowa Brazylia, Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 25–30,5 cm; masa ciała dwóch samic 490 g i 600 g[14]. Wierzch ciemny, kasztanowatobrązowy i bez rysunku. Ciemię ciemniejsze, boki głowy brązowoszare, gardło szarawe. Spód ciała rdzawobrązowy, na bokach czarne prążki. Nogi żółtawoszare.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Spotykany od tropikalnych nizin po krańce strefy umiarkowanej, na obrzeżach lasów.

Płochliwy; lata niechętnie, zwykle ucieka na piechotę.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kusacza kasztanowatego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana; w 1996 roku ptak ten opisywany był jako dość pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Crypturellus obsoletus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c C.J. Temminck: Histoire naturelle generale des pigeons et des gallinaces. T. 3. Amsterdam: J.C. Sepp & fils, 1815, s. 588, 751. (fr.).
  3. a b P.L. Sclater. Description of eleven new species of birds from tropical America. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 25, s. 277, 1857. (ang.). 
  4. a b P.L. Sclater & O. Salvin. On some Venezuelan Birds collected by Mr. James M. Spence. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1873 (2), s. 512, 1873. (ang.). 
  5. a b T. Salvadori: Catalogue of the Chenomorphæ (Palamedeæ, Phœnicopteri, Anseres) Crypturi, and Ratitæ in the collection of the British Museum. Cz. 27. Printed by order of the Trustees: London, 1895, s. 514, 521, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
  6. a b Ch. Chubb. Descriptions of new forms of South-American birds. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 38, s. 30, 1917. (ang.). 
  7. a b J.S. Stolzmann. Rewizja ptaków neotropikalnych w zbiorach Polskiego Państwowego Muzeum Przyrodniczego. I. / Revision des oiseaux néotropicaux de la collection du Musée Polonais d’Histoire Naturelle à Varsovie. I. „Prace Zoologiczne Polskiego Państwowego Muzeum Przyrodniczego / Annales Zoologici Musei Polonici Historiae Naturalis”. 5 (4), s. 199, 1926. (fr. • pol.). 
  8. a b A. de Miranda Ribeiro. Notas ornitológicas. „Revista do Museu Paulista”. 23, s. 763, 1937. (ang.). 
  9. W.H. Phelps. Descripción de una raza geográfica de Crypturellus obsoletus (Aves: Tinamidae) de Los Andes de Venezuela. „Boletín de la Sociedad Venezolana de Ciencias Naturales”. 32, s. 16, 1976. (hiszp.). 
  10. E.R. Blake. A new Peruvian race of Crypturellus obsoletus. „Fieldiana Zoology”. 39 (51), s. 573, 1961. (ang.). 
  11. a b BirdLife International, Crypturellus obsoletus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
  12. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Tinamidae Gray,GR, 1840 (1831) - kusacze - Tinamous (wersja: 2021-04-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-11].
  13. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ratites: Ostriches to Tinamous. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
  14. a b V. Gomes: Brown Tinamou (Crypturellus obsoletus), version 1.0. W: T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.brotin1.01. [dostęp 2020-05-30]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]