Kwieciak jabłkowiec

Kwieciak jabłkowiec

Anthonomus pomorum
(Linnaeus, 1758)
Cykl rozwojowy: 1. chrząszcz, 1a. pąki uszkodzone przez larwy, 1L. larwa, 1P. poczwarka
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	Curculioninae
Plemię	Anthonomini
Rodzaj	Anthonomus
Gatunek	kwieciak jabłkowiec

Strzałka wskazuje pąk opanowany przez kwieciaka

Kwieciak jabłkowiec (Anthonomus pomorum L.) – chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych.

Budowa

Długość owada wynosi około 4 mm. Uda ciemnobrunatne z jednym ostrym wyrostkiem (zębem), pozostałe części nóg czerwonobrunatne. Pancerz gęsto pokryty włoskami. Pokrywy wypukłe z podłużnym żeberkowaniem i ciemnobrunatną przepaską w kształcie litery V. Ryjek ciemno zabarwiony i zagięty do dołu, mniej więcej o około ¼ dłuższy niż głowa i przedplecze razem. Czułki siedmioczłonowe, załamane i na końcu buławkowato rozszerzone. Oczy wypukłe, położone przy nasadzie ryjka.

Biologia

Zimę spędzają w ukryciu jako postacie dorosłe. Wiosną samica składa jaja wewnątrz pąków kwiatowych jabłoni i grusz, (rzadko wiśni). Wylęgająca się biała i beznoga larwa (ok. 6 mm dł.) nie dopuszcza do rozwoju opanowanego pąka, rozwija się i przepoczwarcza w jego wnętrzu pod osłoną zbrązowiałych płatków korony. Wystarczy je unieść aby zobaczyć larwę lub poczwarkę. Rozwój larwy trwa 2-4 tygodnie natomiast stadium poczwarki (wolna) ok. 8 dni.

Rozprzestrzenienie

Chrząszcz ten występuje w Europie, z wyjątkiem północnej Skandynawii, całej Rosji (część europejska, Syberia Wschodnia i Zachodnia oraz rosyjski Daleki Wschód), Turcji, Algierii, Libanie, Syrii, Armenii, Gruzji, Azerbejdżanie, Iranie, Kazachstanie, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Tadżykistanie, Kirgistanie, Mongolii, Chinach, obu Koreach i Japonii. Zawleczony został również do USA, gdzie obecnie już nie występuje.

Szkodliwość i zwalczanie

Wiosną, przy masowym pojawieniu zarówno okazy dorosłe jak i larwy wyrządzają znaczne szkody, niszcząc pąki i zawiązki kwiatów. Uszkodzone kwiaty nie zawiązują owoców. Ciepła wiosna i szybki rozwój pąków powoduje znaczną śmiertelność wśród larw kwieciaka a osobniki dorosłe pozbawia możliwości złożenia wszystkich jaj (pąk musi być mało dojrzały aby larwa zdążyła się w porę wykluć). W tym okresie konary drzew w sadach okręca się taśmami papieru karbowanego. Gromadzące się w jego szczelinach chrząszcze pali się razem z papierem. Dorosłe owady przed złożeniem jaj również odżywiają się wnętrzem pąków. Po przepoczwarczeniu młode chrząszcze odżywiają się liśćmi, lecz już w lipcu udają się na spoczynek zimowy, i dlatego od tego momentu nie są już szkodliwe. Podstawowym sposobem zwalczania w sadach produkcyjnych jest ochrona chemiczna za pomocą insektycydów.

Bibliografia

• Pławilszczikow N., Klucz do oznaczania owadów. PWRiL, Warszawa 1972
• Węgorek W., Nauka o szkodnikach roślin, PWRiL, Warszawa 1972