Lacrymaria glareosa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Lacrymaria glareosa |
| Nazwa systematyczna | |
| Lacrymaria glareosa (J. Favre) Watling Notes R. bot. Gdn Edinb. 37(2): 376 (1979) | |
Lacrymaria glareosa (J. Favre) Watling – gatunek grzybów należący do rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lacrymaria, Psathyrellaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1958 r. Jules Favre, nadając mu nazwę Drosophila glareosa. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadał mu w 1979 r. Roy Watling, przenosząc go do rodzaju Lacrymaria[1]. Ma jeszcze jeden synonim: Psathyrella glareosa (J. Favre) M.M. Moser 1967[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 1,2–3 cm, u młodych okazów kulisty, potem półkulisty. niehigrofaniczny, nieprążkowany. Powierzchnia przylegająca włóknisto-filcowata, nigdy nie łuszcząca się, o barwie gliniaste, złocistej, ku brzegom czerwonawej, pomarańczowobrązowej. Brzeg falisty, bladokremowy lub białawy, z frędzlowatymi resztkami osłony[3].
Blaszki ściśle przyrośnięte, średnio gęste, wąskie, fioletowobrązowe o gruczołkowatych ostrzach[3].
Wysokość 2,5–5,5 cm, grubość 0,3–0,5 cm, cylindryczny, czasami nieco grubszy u podstawy,na wierzchołku białawy, poza tym tej samej barwy co kapelusz, podstawa biaława i włóknista. U młodych okazów występuje włókienkowata strefa pierścieniowa[3].
Wodnisty, bez wyraźnego zapachu[3].
- Cechy mikroskopowe;
Podstawki z 4 sterygmami i sprzążką bazalną, 21–30 × 8–10,5 μm. Cheilocystydy 37–72 × 8–12 μm, cylindryczne, często z kilkoma przewężeniami oraz dużym i spiczastym wierzchołkiem. Pleurocystydy 27–55 × 9–12 μm, podobne do cheilocystyd, ale przeważnie krótsze i spiczasto zakończone. Zarodniki 8,7–10,3 × 5,6–6,2 μm, chropowate do grubo brodawkowatych, w kształcie cytryny, z dużymi porami rostkowymi, w KOH ciemnobrązowe. Skórka w kapeluszu typu epicutis, utworzona z kulisto-szypułkowych elementów o wymiarach do 35 × 30 μm, pokrytych strzępkami o szerokości do 9 μm i nieregularnie zakrzywionymi, które tworzą trichodermę[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano stanowiska Lacrymaria glareosa w Ameryce Północnej, Europie i Azji[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[5], ale znaleziono go w Polsce później[6].
Naziemny grzyb saprotroficzny. Przeważnie występuje na terenach trawiastych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-27] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-03-27].
- ↑ a b c d e f Banco de setas / seta / Lacrymaria glareosa (J. Favre) Watling [online] [dostęp 2023-03-27] (hiszp.).
- ↑ Występowanie Lacrymaria glareosa na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-03-27].
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-03-20].