Lamyctes emarginatus

	Lamyctes emarginatus
	(Newport, 1844)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	wije
Gromada	pareczniki
Podgromada	Pleurostigmophora
Rząd	drewniakokształtne
Rodzina	Henicopidae
Rodzaj	Lamyctes
Podrodzaj	Lamyctes (Lamyctes)
Gatunek	Lamyctes (Lamyctes) emarginatus
Synonimy
	Arkansobius chathamensis Archey,1917; Lamyctes fulvicornis Meinert, 1868; Lithobius gracilis Porat, 1869; Lithobius emarginatus Newport, 1844; Lamyctes kermadecensis Archey, 1917; Lamyctes munianus Chamberlin, 1920; Lamyctes navaianus Chamberlin, 1920; Lamyctes neozelanicus Archey, 1917; Lamyctes tasmanianus Chamberlin, 1920; Lamyctes zelandicus Chamberlin, 1920; Lamyctes fulvicornis hawaiiensis Silvestri, 1904;

Lamyctes emarginatus – gatunek parecznika z rzędu drewniakokształtnych i rodziny Henicopidae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez George’a Newporta jako Lithobius emarginatus. Miejsce typowe znajduje się na Nowej Zelandii^[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Parecznik o ciele osiągającym od 8 do 10,2 mm długości ciała. Ubarwiony jest brązowo, niekiedy z przyciemnionymi: przodem i tyłem ciała oraz okolicami oczu. Głowę ma tak szeroką jak pierwszy tergit tułowia. Paciorkowate czułki zbudowane są z 25 członów, z których dwa najbardziej nasadowe są wyraźnie większe od pozostałych. Wierzchołkowe człony czułków są od 2,3 do 2,7 raza dłuższe niż szerokie. Występuje tylko jedna para dużych, jasnych oczu prostych, umieszczonych po bokach głowy. Narząd Tömösváry'ego ma średnicę znacznie mniejszą niż oko proste i jest wskutek tego słabo dostrzegalny. Coxosternum ma szerokie nacięcie środkowe, dwie pary ostrych zębów po jego bokach i tępe lub ostre porodontów umieszczone w rozszerzonych kątach. Tergity pozbawione są wyrostków tylno-bocznych. Odnóża par od pierwszej do dwunastej mają jednoczłonowe, a pary czternastej i piętnastej dwuczłonowe stopy. Wszystkie pary odnóży zaopatrzone są w pazurki dodatkowe. Pary odnóży od dwunastej do piętnastej mają przy biodrach 2 lub 3 pory koksalne. Gonopody samicy mają po dwie lancetowate ostrogi i pojedyncze pazurki^[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek rozprzestrzeniony w wielu regionach świata. W Europie znany jest z Islandii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Austrii, Szwecji, Polski, Węgier, Włoch, Rumunii i europejskiej części Rosji. W Azji znany jest z Turcji^[3] i wschodnich okolic Uralu^[2]. Na terenie Afryki podawany jest z Maroka, Wysp Kanaryjskich i Azorów. Ponadto wykazany został z Grenlandii, Australii (Tasmanii), Nowej Zelandii, Nowej Kaledonii, Hawajów i Galapagos^[3]^[2].

Populacje europejskie rozmnażają się partenogenetycznie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ G. Newport. A list of the species of Myriapoda order Chilopoda contained in the cabinets of the British Museum with synoptic descriptions of forty-seven new species. „Annals and Magazine of Natural History”. 13, s. 94-10, 1844.
↑ ^a ^b ^c ^d G. Sh. Farzalieva, Sergei L. Esyunin. A review of the centipede (Lithobiomorpha, Henicopidae, Lithobiidae) fauna of the Urals and Cis-Ural Area. „Entomological Review”. 88 (5), s. 598–623, 2008. Pleiades Publishing, Inc.. ISSN 0013-8738.
↑ ^a ^b Rosario Dioguardi, Giuseppe Cortese: Lamyctes (Lamyctes) emarginatus (Newport,1844). [w:] ChiloBase 2.0 [on-line]. [dostęp 2020-03-07].

[Newport-1] G. Newport. A list of the species of Myriapoda order Chilopoda contained in the cabinets of the British Museum with synoptic descriptions of forty-seven new species. „Annals and Magazine of Natural History”. 13, s. 94-10, 1844.

[ural-2] G. Sh. Farzalieva, Sergei L. Esyunin. A review of the centipede (Lithobiomorpha, Henicopidae, Lithobiidae) fauna of the Urals and Cis-Ural Area. „Entomological Review”. 88 (5), s. 598–623, 2008. Pleiades Publishing, Inc.. ISSN 0013-8738.

[cb-3] Rosario Dioguardi, Giuseppe Cortese: Lamyctes (Lamyctes) emarginatus (Newport,1844). [w:] ChiloBase 2.0 [on-line]. [dostęp 2020-03-07].

[1]

[2]

[3]