Lars Leijonborg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lars Leijonborg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1949
Täby

Minister edukacji Szwecji
Okres

od 2006
do 2007

Przynależność polityczna

Ludowa Partia Liberałów

Poprzednik

Leif Pagrotsky

Następca

Jan Björklund

Lars Erik Ansgar Leijonborg (ur. 21 listopada 1949 w Täby) – szwedzki polityk, były przewodniczący Ludowej Partii Liberałów i były minister edukacji oraz minister szkolnictwa wyższego i badań naukowych, wieloletni deputowany.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia pracownik socjalny, ukończył w 1974 studia na Uniwersytecie w Sztokholmie. Trzy lata wcześniej stanął na czele młodzieżówki liberalnej, którą kierował do 1973. Był zatrudniony w administracji miejskiej Sztokholmu, aparacie partyjnym i klubie poselskim. W pierwszej połowie lat 80. pełnił funkcję sekretarza generalnego Ludowej Partii Liberałów, w 1990 został drugim zastępcą przewodniczącego tego ugrupowania. Od 1983 do 1984 był redaktorem naczelnym partyjnej gazety „NU”, później do 1990 kierował spółką prawa handlowego.

W 1985 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do Riksdagu, w szwedzkim parlamencie zasiadał nieprzerwanie przez ponad 20 lat. Od 1991 był przewodniczącym frakcji deputowanych swojej formacji. W 1997 stanął na czele Ludowej Partii Liberałów. Rok później ugrupowanie to uzyskało 4,7% w wyborach krajowych, co stanowiło najsłabszy wynik od kilkudziesięciu lat. Cztery lata później proponował w kampanii wyborczej wprowadzenie obowiązkowych testów z języka szwedzkiego przy ubieganiu się o obywatelstwo. W 2002 liberałowie pod jego przywództwem znacząco poprawili notowania wyborcze (13,3%), w dalszym ciągu pozostawali jednak w opozycji. Wprowadził następnie swoje ugrupowanie do Sojuszu dla Szwecji, który wygrał wybory w 2006, partia zdobyła w tym głosowaniu jednak zdecydowanie niższe poparcie niż poprzednio (na poziomie 7,5%).

6 października 2006 Lars Leijonborg objął urząd ministra edukacji i badań naukowych w nowo utworzonym koalicyjnym gabinecie Fredrika Reinfeldta. Od 16 do 24 października tego samego roku tymczasowo pełnił obowiązki ministra kultury po dymisji Cecilii Stegö Chilò. 12 września 2007 zrezygnował z kierowania partią i ze stanowiska ministra (co zapowiedział już w kwietniu tego samego roku)[1], na obu tych funkcjach zastąpił go Jan Björklund, dotychczasowy minister szkolnictwa w tym samym resorcie. Lars Leijonborg pozostał w rządzie jako minister szkolnictwa wyższego i badań naukowych. Ostatecznie odszedł z administracji państwowej w czerwcu 2009 (urząd ten przejął Tobias Krantz).

Jego żoną była polityk Lotta Edholm, małżeństwo zakończyło się rozwodem[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ett klokt beslut av Leijonkungen. folkpartiet.se, 23 kwietnia 2007. [dostęp 2022-08-06]. (szw.).
  2. Lars Leijonborg skiljer sig från Lotta Edholm. aftonbladet.se, 3 lipca 2004. [dostęp 2022-10-19]. (szw.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]