Leśny Kompleks Promocyjny Lasy Bieszczadzkie
Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Bieszczadzkie”[1] – leśny kompleks promocyjny powołany Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych Nr 63 z dnia 29 listopada 2011 roku, obejmujący swoim zasięgiem tereny Nadleśnictwa Stuposiany (całość), Nadleśnictwa Lutowiska (obręb Dwernik) oraz Nadleśnictwo Cisna (obręb Wetlina).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Logo_LKP_Lasy_Bieszczadzkie.jpg/220px-Logo_LKP_Lasy_Bieszczadzkie.jpg)
Zarządzeniem Nr 5 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 19 stycznia 2015 roku do LKP Lasy Bieszczadzkie przyłączono obszary Nadleśnictwa Cisna (obręb leśny Cisna), Nadleśnictwa Lutowiska (obręb leśny Lutowiska) i włączono w całości Nadleśnictwa Baligród.
Przynależność administracyjna[edytuj | edytuj kod]
LKP Lasy Bieszczadzkie obejmuje obecnie w całości tereny nadleśnictw: Stuposiany, Lutowiska (powiat bieszczadzki), Cisna i Baligród (powiat leski). Zasięg terytorialny LKP „Lasy Bieszczadzkie” wynosi ponad 69,5 tys. ha.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
LKP Lasy Bieszczadzkie położony jest w VIII Karpackiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży częściowo w mezoregionach: Bieszczadów Niskich (VIII. 17) i Bieszczadów Wysokich (VIII. 18). Zgodnie z podziałem geomorfologicznym Polski południowej[2] rejon ten należy do podprowincji Karpat Wschodnich, a według podziału na krainy zoogeograficzne[3] znajduje się w Krainie Bieszczadów.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Obszar_LKP_Lasy_Bieszczadzkie.jpg/220px-Obszar_LKP_Lasy_Bieszczadzkie.jpg)
System rzeczny obszaru to dorzecze Wisły i zlewni Sanu (drugorzędny system rzeczny). San wraz z rozbudowanymi III-rzędowymi zlewniami Hoczewki, Solinki z dopływem Wetlinki oraz Wołosatego, tworzą gęstą sieć rzeczną o kratowo-widlastym charakterze.
Ważnym elementem wód powierzchniowych jest Jezioro Solińskie, powstałe u zbiegu Sanu i Solinki.
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z podziałem Okołowicza, LKP Lasy Bieszczadzkie to obszar znajdujący się w karpackim regionie klimatycznym, zdominowanym przez wpływ gór oraz modyfikowanymi wpływami kontynentalnymi. Klimat Bieszczadów jest zróżnicowany i ściśle skorelowany z rzeźbą terenu oraz wysokością n.p.m. Charakteryzuje się dużymi dobowymi amplitudami temperatur powietrza, głównie przy zboczach narażonych na bezpośrednią ekspozycję słoneczną oraz małymi amplitudami rocznymi w partiach szczytowych. Przeważają tu wiatry południowe, południowo-zachodnie oraz zachodnie. Występują także tzw. dni ciszy atmosferycznej.
Charakterystyka użytkowania gruntu[edytuj | edytuj kod]
Na terenie LKP Lasy Bieszczadzkie dominującą formą użytkowania są lasy. Pozostałą część powierzchni zajmują zbiorowiska nieleśne (głównie łąki kośne).
Lesistość w zasięgu LKP wynosi ponad 96,5% własności Skarbu Państwa.
Udział powierzchniowy gatunków liściastych wynosi ponad 61%, z przewagą buka. Gatunki iglaste zajmują ponad 38,9% z przewagą jodły.
Formy ochrony przyrody[edytuj | edytuj kod]
Teren LKP Lasy Bieszczadzkie jest bogaty pod względem przyrodniczo-krajoznawczym. Całość obszaru jest w zasięgu dwóch parków krajobrazowych:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/Rezerwat_Przyrody_Sine_Wiry.jpg/218px-Rezerwat_Przyrody_Sine_Wiry.jpg)
Oprócz tego na tym obszarze istnieje 9 rezerwatów przyrody, które łącznie zajmują powierzchnię ponad 1200 ha. Są to:
- „Cisy na Górze Jawor” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Gołoborze” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Sine Wiry” (Nadleśnictwo Cisna i Baligród)
- „Woronikówka” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Olszyna Łęgowa w Kalnicy” (Nadleśnictwo Cisna)
- „Krywe” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Zakole” (Nadleśnictwo Stuposiany)
Ponadto sięga tu Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu, zaś całość LKP jest obszarem Natura 2000 PLC180001„Bieszczady”.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f4/Zagroda_pokazowa_w_Mucznem.jpg/220px-Zagroda_pokazowa_w_Mucznem.jpg)
Edukacja i turystyka[edytuj | edytuj kod]
Jedną z funkcji LKP jest edukacja przyrodnicza i ekologiczna społeczeństwa, ściśle związane z turystyką. Ma to na celu m.in. upowszechnianie wiedzy o środowisku leśnym oraz o zrównoważonej gospodarce leśnej, a także podnoszenie świadomości społeczeństwa w zakresie odpowiedzialnego korzystania z wszystkich funkcji lasu. Na terenie LKP „Lasy Bieszczadzkie” znajdują się m.in.:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/Centrum_Promocji_Le%C5%9Bnictwa_w_Mucznem.jpg/220px-Centrum_Promocji_Le%C5%9Bnictwa_w_Mucznem.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/Cerkiew_w_%C5%81opience_odbudowana_z_ruin.jpg/220px-Cerkiew_w_%C5%81opience_odbudowana_z_ruin.jpg)
- Zagroda żubrów[4]
- Centrum Promocji Leśnictwa w Mucznem[5]
- Pawilon wystawowy przy Centrum Promocji Leśnictwa[6]
- Arboretum Krzewów Polskich[7]
- Plenerowe Muzeum Węgla Drzewnego[8]
- Taras widokowy Pichurów[9]
- Filary mostu leśnej kolejki wąskotorowej[10]
- Dwernik – Kamień (1004m)
- Ruiny cerkwi w Hulskiem[11]
- Wodospad Szepit na potoku Hylatym[12]
- Ruiny cerkwi w Krywem
- Rezerwat „Sine Wiry”
- Pozostałości po cerkwiach i cmentarzach w miejscowościach Jaworzec, Łuh i Zawój[13]
- Polany widokowe na Dziurkowcu (1188 m) i Płaszy (1163 m)
- Dolina Łopienki
- Korbania (894 m n.p.m.)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kaja Hrabal , LEŚNY KOMPLEKS PROMOCYJNY "LASY BIESZCZADZKIE" [online], Nadleśnictwo Stuposiany, Lasy Państwowe, 17 marca 2020 [dostęp 2023-08-30] (pol.).
- ↑ Mieczysław Klimaszewski , Geomorfologia Polski, Tom I-II, 1972 (pol.).
- ↑ Tadeusz Jaczewski , Narodowy Atlas Polski, 1973 (pol.).
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, Departament Promocji, Turystyki i Współpracy Gospodarczej, Zagroda pokazowa w Mucznem [online] (pol.).
- ↑ CPL Muczne w Bieszczadach, CPL Muczne Komfortowe noclegi w Bieszczadach [online] (pol.).
- ↑ CPL Muczne w Bieszczadach, Ponowne otwarcie Pawilonu Wystawowego Fauny i Flory Bieszczadzkiej [online] (pol.).
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, Departament Promocji, Turystyki i Współpracy Gospodarczej, Arboretum w Bolestraszycach [online] (pol.).
- ↑ Info Bieszczady, Muzeum Wypału Węgla Drzewnego w Bieszczadach [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, Punkt widokowy Pichurów [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, XIX-wieczny most wąskotorówki w Woli Michowej [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, Hulskie [online] (pol.).
- ↑ Bieszczady.net, Wodospad Szepit [online] (pol.).
- ↑ Bieszczad, Jaworzec, Łuh, Zawój – Bieszczady Odnalezione [online] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Klimaszewski Mieczysław: Geomorfologia Polski, TOM I-II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972
- Leszczycki Stanisław i inni: Narodowy Atlas Polski, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1973-1978
- Marszałek Edward, Orłowski Stanisław: Bieszczady. Wycieczki w dolinie górnego Sanu, Wydawnictwo Compass, 2019